Standardni plesovi

Latino-američki plesovi

Galerija

Kviz

  

Tango
 

Početak

Tango nastaje u XX vijeku u Argentini. Njegovi počeci vezuju se za argentinske gaučose, koji su hodali savijenih koljena, jer su im pantalone bile očvrsle od konjskog znoja. Oni bi noću izlazili u lokalne plesne sale i plesale sa djevojkama. S obzirom i da se nisu kupali, djevojke su držale glavu daleko zabačenu unazad, istovremeno lijevom rukom odgurujući partnerovo rame. Desnu su držale na gaučosovom kuku, blizu džepa, očekujući novac za ples.
1907. tango dolazi u Evropu, gdje brzo stiče veliku popularnost. Ipak, bio je izuzetno omrzut od Crkve, zbog "neukusnog stila", u toj mjeri da su hapšeni i osuđivani svi oni koji bi bili uhvaćeni kako ga plešu. S vremenom, strogost je ublažena i tango je ušao u plesne dvorane širom svijeta.
 
 

 

Razvoj

Iz prvobitnog tanga razvile su se dvije vrste. Jedna prestavlja engleski stil, koji se pleše na takmičenjima standardnih plesova. Standardizovan je 1929. Druga vrsta je argentinski tango, koji se pleše kao show ples.

 

MUŠKI KORACI                    ŽENSKI KORACI

 

 

Karakter i muzika

Tango je protkan šansko-argentinskom tugom. On je ples života, koji pokazuje suprotnosti muškarca i žene, čvstog i mekog, sentimentalnog i grubog. Satkan je od intenzivnih emocija, i priča o odnosu muškarca i žene, o bijesu prevarenog ljubavnika, o životu i smrt. Zahtjeva sklad, balans i eleganciju. Pleše se u 2/4 ritmu uz zvuke violine, gitare, flaute i klavira.
Kretanja počinju iskorakom preko pete. Koljena su lagano savijena sve vrijeme, noge se ne ispružaju ni kod priključka. Jednostavni koraci naprijed i nazad, koji se mogu plesati i po blagom krugu, daju osnovno kretanje tanga.