LATINO-AMERIČKI PLESOVI

                JIVE

Jive je međunarodno priznato ime jednog plesa, koji je nastao od više plesova. Članovi ove porodioce su na početku tridesetih godina XX vijeka lindy hop, blues i swing. Ove plesove su pratili u četrdesetim hit plesovi tih vremena, kao što su boogie-woogie, jitterbug i beebop, a u pedesetim priključio im se i rock and roll. Karakteristika ovih plesnih formi je muzika koja ritmički naglašavanjem privlači podjednako ljude svih generacija.

Ove plesove u SAD-u su razvijali i koreografski dopunjavali udomaćenim slobodnim stilovima. U ratom zahvaćenu Evropu su stigli zahvaljujući američkim vojnicima. U plesu prevladava slobodan stil gibanja, koji je u krugu mladih postao popularan. Nakon rata, glavna muzička smjernica postao je boogie, ali su sudije tražile jednu umjerenu formu da bi je „uklopili“u plesne dvorane. Tako su engleski učitelji formirali koristeći nešoto sporiju muziku-elegantne ali ipak živanhni jive. Ples je dosta vezan uz jedno mjesoto, a koraci se sastoje u najvećem djelu od rock chasse (šase) elemenata. Jive je uočljivo živahan, veseo, temperamentan, ritmički ples u kojem plesni parovi svojim koracima ističu muzički naglasak.

Jive je najtemperamentniji ples među LA plesovima. Godine 1968. Uvršten je u krug latinoameričkih takmičarskih plesova, kao peti takmičarski ples.

Ovaj ples se pleše u 4/4 taktu sa akcentom na drugi i četvrti otkucaj muzičkog takta. Tempo iznosio 42/44 takta u minuti. Karakteristična plesna struktura chasse jive vremenski traje kao QaQ odnosno 3/4, 1/4, 1, a može se brojati kao 3a4. Akcije tijela podrazumijevaju naslanjanje, naginjanje i balansiranje. Autentičan stil karakteriše ponavljajuće, ljuljajuće izražavanje. Chasse korak u jive sačinjen od tri koraka, može se izvoditi u bilo kojem pravcu, sa ili bez okreta.Tokom čitavog plesa težište tijela je uglavnom na prednjem dijelu stopala. Iako je rad stopala na prednjem dijelu, u koracima nazad-naprijed (rock) peta će biti blizu poda ili ga čak dodirivati.

Ples je jako brz i podrazumijeva veliku potrošnju energije. Na takmičenjima se pleše kao poslednji ples kako bi plesači pokazali da, iako su odigrali četiri plesa, još uvjek imaju dovoljno energije. Osim bounce akcija, jive je takođe pun kikova. Partner vodi partnerku kroz veliki broj okreta i spinova. Stalni kontakt partnera u ovom plesu nije neophodan i ne zahtjeva se mnogo prostora, jer se veliki broj figura igra „u mjestu“. Jive je najlakše opisati kao ples u kome vlada opšta euforija, igramo sa našim partnerom, ali i sa publikom, sudijama i stvaramo atmosferu začinjenu željom za igrom.