Živojin Mišić je najslavniji srpski vojvoda i najtalentovaniji vojskovođa srpske vojske. Učestvovao je u svim ratovima koje je Srbija vodila u periodu od 1876. do 1918. godine.

U Austrougarskoj je završio streljačku školu, nakon čega je na Vojnoj akademiji predavao strategiju. Pred balkanske ratove bio je pomoćnik načelnika štaba Vrhovne komande generala Radomira Putnika, sa kojim je razradio plan operacije protiv Turske i plan za odbranu zemlje od austrougarske agresije. Živojin Mišić je, uz Radomira Putnika, Stepu Stepanovića i Petra Bojovića, tvorac srpske vojne doktrine. Za pobjedu u Kumanovskoj bici unaprijeđen je u čin generala.

Pred Prvi svjetski rat, u odsustvu vojvode Putnika zbog liječenja, zajedno sa generalom Stepom Stepanovićem, realizovao je planove o pokretu srpskih trupa, izrađene sa vojvodom Putnikom. To je dovelo do velikih pobjeda srpske vojske na Ceru i Kolubari. Poslije preuzimanja komande nad Prvom armijom, smjelom, taktički briljantnom operacijom, u bici na Kolubari pobjedio je austrougarsku vojsku i izvojevao najveću pobjedu srpske vojske u istoriji. Za tu pobjedu dobio je, kao treći po redu, najviši čin u srpskoj vojsci, čin vojvode.

Vojvoda Mišić je poslije završenog rata 1918. godine postavljen za načelnika generalštaba. Umro je 20.1.1921. godine u Beogradu. Živojin Mišić bio je i istaknuti vojni pisac. Radove je objavljivao najčešce u "Ratniku" i "Srpskoj vojsci" (koju je sam pokrenuo i uređivao od 1908. do 1912. godine). Napisao je obimnu studiju "Strategija" (1907), prema svojim predavanjima na Višoj školi Vojne akademije, a posthumno su objavljene "Moje uspomene".

Radomir Putnik je vojvoda koji je u Prvom balkanskom ratu spretnim komandovanjem obezbjedio pobjedu u Kumanovskoj, a u Drugom balkanskom ratu u Bregalničkoj bici. Zbog svojih zasluga unaprijeđen je u čin vojvode. Sa srpskom vojskom se preko Albanije povlačio u Grčku gdje se razbolio. Umro je na liječenju u Nici, odakle je 1926. godine prebačen u Beograd. Sahranjen je na Novom groblju u kapeli koja se nalazi na glavnoj stazi iznad crkve Svetog Nikole.

Vojvoda Stepa Stepanović rođen je 12. marta u Kumodražu, a svoj životni put završio u Čačku, u kome je živio kao penzioner do 29. aprila 1929. godine. Kao najveći Stepanovićev vojni uspjeh istoričari ističu proboj Solunskog fronta i potpuno neutralisanje Bugarske kao članice vojne koalicije sila osovine.

Uprkos činjenici da je vojvoda Stepa Stepanović predstavljao jednog od najslavnijih vojskovođa Prvog svjetskog rata, on je ostao miran i skroman čovjek koji se godinu dana poslije završetka rata povukao iz aktivne službe, da bi ostatak života proveo u krugu porodice u Čačku, kao običan penzioner. Stepa Stepanović će u Čačku ostati zapamćen i po tome što je finansirao izgradnju jedne od najstarijih čačanskih osnovnih škola, koja je po njemu nosila ime sve do pedesetih godina prošlog vijeka, kada su joj nove vlasti dale ime Milice Pavlović, a naknadno joj je vraćeno pređašnje ime. Vojvoda Stepa Stepanović je bez velike pompe, kao što je i živio, sahranjen na starom čačanskom groblju.

Petar Bojović, vojskovođa i srpski vojvoda, rodio se u Miševicima kod Nove Varoši. Završio je Artiljerijsku školu u Beogradu 1880. godine. Tri godine kasnije, po potrebi službe, prelazi u konjicu. Učesnik je Srpsko - bugarskog rata, 1885. godine, gdje se istakao hrabrošću u borbama na Vrabci, Slivnici, u Dragomanskom tjesnacu, kod Čaribroda i Pirota. Završio je konjički kurs u Francuskoj, a potom i dvogodišnje generalštabne pripreme 1890. godine. Bio je načelnik štaba Moravske divizijske oblasti. Do Prvog balkanskog rata obavljao je sve značajnije komandne dužnosti.

Početna strana