Rat na moru

Na početku rata, Njemačko carstvo je imalo krstarice razasute širom svijeta, od kojih su neke kasnije korišćene za napade na savezničke trgovačke brodove. Britanska Kraljevska mornarica ih je sistematski lovila, ali je za nju predstavljala sramotu činjenica da nije mogla da zaštiti savezničke brodove. Na primer, njemačka laka krstarica Emden, dio istočnoazijske eskadrile stacionirane u Cingdau, je zarobila ili uništila 15 trgovačkih brodova i potopila rusku krstaricu i francuski razarač. Međutim, najveći dio Njemačke istočnoazijske eskadrile koja se sastojala od oklopljenih krstarica Sarnhorst i Gnajzenau, lakih krstarica Nirnberg i Lajpcig i dva transportna broda nije imala naređenja da napada savezničke brodove, već je bila na putu ka Njemačkoj kada se susrela sa elementima britanske flote. Njemačka flota je, zajedno sa Drezdenom, potopila dvije oklopljene krstarice u bici kod Koronela, ali je gotovo potpuno uništena u bici kod Foklandskih ostrva decembra 1914. Samo je Drezden pobjegao.

Ubrzo nakon početka neprijateljstava, Britanija je započela pomorsku blokadu Njemačke. Ova strategija se pokazala efikasnom, odsjekavši vitalne linije vojnog i civilnog snadbijevanja, iako je blokada kršila opšteprihvaćeni međunarodni zakon kodifikovan u nekoliko međunarodnih sporazuma iz prethodna dva vijeka. Britanija je minirala međunarodne vode da bi spriječila bilo koji brod da uđe u određene dijelove okeana, što je uzrokovalo opasnost i za neutralne brodove. Usljed ograničenih reakcija na ovakvo ponašanje, Njemačka je očekivala sličan odgovor i na svoju taktiku neograničenog podmorničkog ratovanja.

Početna strana