VINSENT VAN GOGH

(1853-1890)

 

   

Njegovo slikarstvo-preko 850 slika, kao neko besomučno traganje, po cijenu života i razuma, za izrazom kojim bi se iskazao identitet (otud veliki broj autoportreta) i odnos sa svijetom, predstavlja neprekidno istraživanje sklada boja, crteža i oblika, koji obiluju emocijama i značenjima.

 

MUČAN ŽIVOT

 

 

Vinsent van Gogh je rođen 1853. u Zundertu, nedaleko od belgijske granice. Sin pastora kao dijete nestabilan i uznemiren, rano pokazuje smisao za crtanje, ali slikarstvu će se posvetiti tek poslije više različitih nesrećnih iskustava. Poslije školovanja radi kao službenik u umjetničkoj galeriji Gupil u Hagu, Londonu i Parizu (1869-1876) i biva otpusten. Prvo razočaranje u ljubavnom životu, 1874. ostaviće u njemu dubok žig.Traganje za apsolutnim vodi ga propovedanju hrišćanstva, ali njegova evanđeljska misija kod rudara u Borinažu, koju je vodio, reklo bi se fanatičnim zanosom, neće naići na odobravanje crkvenih vlasti (1879). Neuspijeh će ga pratit čitavog života: njegovo djelo će imati malo odjeka i za života će prodati jedno jedino platno-uz usamljenu, ali stalnu, moralnu i finansijsku podršku mlađeg brata Tea (veoma bogata prepiska između dva brata ima veliki značaj).

OD NOJNENA DO PARIZA

ZVJEZDANO NEBO (1889)

 

Od 1880. krenuo je putem umjetnosti, obrazujući se na crtežu, na kopiranju Mijea, koga duboko poštuje, na i na seoskim temama. Seoske teme nalazimo u njegovim počecima, 182, slikama u ulju, što mu je savjetovao njegov rođak, slikar Anton Mov. Oslanjajući se na holandski realizam tokom boravka u Nojnenu, u 

Kampini (Ljudi koji jedu krompir, 1885, Muzej Van Gog, Amsterdam), on kod sebe otkriva, od boravka u Anversu novo interesovanje za boju. Njegova paleta postaje svijetlija i raznovrsnija, a faktura veća. Čini mnoge tehničke eksperimente koje primjenljuje na mrtve prirode i portrete (Otac Tangi, 1887, Rodenov muzej, Pariz)
 

PAROKSIZAM U PROVANSI

Na jugu Francuske, boja i svjetlost naći će kod njega najjai i najličniji izraz. U Arlu umjetnik će usmjeriti svoju paletu ka intezivnijim tonovima i hromatskim odnosima (žuto-plavo, crveno-zeleno: Most Langola, Muzej Kreler-Miler, Oterlo; Noćni kafe, Univerzitet u Jelu). Nakon neuspijele saradnje sa Gogenom, što će ga odvesti do kritične faze (kada je sebi odsjekao lijevo uvo)-prve manifestacije epileptičnog karaktera, Van Goga smještaju u ludnicu u Sen Remi u Provansu. Tada se javljaju konvulzivni potezi na platnu, gdje duge isprekidane linije, razbuktali pejzaži i iskrivljene forme iskazuju njegovu uznemirenost: serije maslina, čempresa, Žitnih polja; Zvjezdana noć (Muzej moderne umjetnosti, Njujork).

 

SUNCOKRETI (1889)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

OVER SIR OAZ

 

 U maju 1980. doktor Gaše, ljubitelj umjetnosti, prima Van Goga koji će u Over sir Oazu naići na atmosferu povjerenja, što će se odraziti u njegovim slikama sa cvijećem, s pogledime na sela ili portretima, i pored iskrivljenosti obrisa (Crkva u Overu, 1890, Muzej Orsej, Pariz). Ali ponestaje mu enrgija da bi suzbio tjeskobu koja ga obuzima i koja ostavlja tragičan trag na njegovim poslednjim slikama (Žitno polje sa gavranovima, 1890, Muzej Van Gog) prije nego što će izvršiti samoubistvo-ispaljuje sebi metak u grudi 27. jula i umire 29. jula.

 

<<BACK