Probavni ili digestivni sistem je sistem organa za varenje.Varenje predstavlja složen fiziološki proces. On ima veoma obiman zadatak da u ljudsko tijelo unese hranu, da dobijenu hranu djelovanjem svojih sokova preradi, kako bi mogla da bude upotrebljiva za organizam i da nesvarene dijelove izbaci van iz organizma. Hrana koja dospije u digestivni trakt, podvrgava fiziološkim i hemijskim promjenama i hranjive materije koje se nalaze u njoj resorbuju se u krv ili limfu.

Fizičke promjene se sastoje u njenoj mehaničkoj obradi, usitnjavanju, miješanju i rastvaranju. Hemijske promjene se sastoje iz niza etapa hidrolitičke razgradnje bjelančevina, masti i ugljenih hidrata. Hemijske promjene hrane događaju se pod uticajem hidrolitičkih fermenata, koji se dijele na tri grupe: proteaze- razgrađuju bjelančevine, lipaze- razgrađuju masti, karbohidraze- razgrađuju ugljene hidrate. Fermenti se stvaraju u sekretornim ćelijama probavnih žlijezda i dospijevaju u šupljinu digestivnog trakta u sastavu pljuvačke, želudačnog, pankreasnog i crijevnog soka. Fermenti djeluju na razlaganje materija sve do prostijih hemijskih jedinjenja.
Bez hemijske obrade hrane u digestivnom traktu veliki broj hranjljivih materija, ne mogu se resorbovati i iskorišćavati od strane ćelija organizma .Samo voda, mineralne soli i manji broj organskih jedinjenja hrane ulaze u krv nepromjenjene.

Sistem organa za varenje počinje ulaznim otvorom, a to je usna šupljina u kojoj su smješteni pomoćni organi probave: jezik, zubi, tvrdo i meko nepce. U okolini usne šuljine smještene su pljuvačne zlijezde koje svoj sekret izlučuju u usnu duplju. Na usnu šupljinu se prema nazad, gotovo pod pravim uglom nastavlja ždrijelo, koje odvodi hranu u jednjak koji je direktni nastavak ždrijela. Kada prođe kroz dijafragmu jednjak, jednjak se pod oštrim uglom nastavlja u želudac. On je prošireni dio probavne cijevi u kojem započinje proces varenja, u proces varenja u užem smislu riječi. Želudac se nastavlja u najuži dio
probavne cijevi, u tanko crijevo( intestinum tenue), dugačko od 5 do 7 metara, ono se nastavlja u završni dio probavne cijevi, debelo crijevo, dugo 1.5 do 3 metra, koje završava anusom, koji je završni otvor probavne cijevi.
Probavna cijev nije prekinuta, već se pojedini dijelovi nastavljaju jedni u druge. Iz sluzokože početnog dijela tankog crijeva razvijaju se dvije velike žlijezde pridodate probavnoj cijevi, a to su: jetra( hepar) i gušterača( pankreas), koje svoje probavne sokove izlučuju u organe za varenje.

Osnovne funkcije digestivnog trakta su sekretorna, motorna i resorptivna. Sekretorna funkcija se ogleda u tome što se u žljezdanim ćelijama stvaraju digestivni sokovi pljuvačke, želudačnog, pankreasnog soka i žuci. Motorna ili pokretna funkcija ostvaruje se muskulaturom digestivnog trakta, i obezbjeđuje žvakanje, gutanje i premještanje hrane duž digestivnog trakta i izbacivanje nesvarenih ostataka. Resorpcija se ostvaruje sluzokožom želuca, tankih i debelih crijeva. Uporedo sa sekretornom funkcijom ostvaruje se i ekskretorna funkcija, koja se sastoji u izlučivanju iz organizma nekih produkata prometa (npr. žučnih pigmenata) i soli teških metala.
Sve funkcije organa za varenja potčinjene su složenim nervnim i humoralnim mehanizmima regulacije.
Procesom varenja probavni sistem se bavi podmirivanjem energetskih i gradivnih potreba organizma kao cjeline. Probavni sistem se sastoji od velikog broja organa, koji su morfološki i kulturno povezani i koji se razlikuju po radnjama koje obavljaju. Čiitav ovaj sistem je jedna duga, neprekinuta cijev, čiji se pojedini dijelovi nastavljaju jedni u druge, pod određenim uglom. Ovoj cijevi pridodate su i žlijezde, čiji sekreti imaju važnu funkciju u procesu probavljanja hrane.