Prema zapisima BURCARDUSA:
. . . Na njega nije delovao car tog blistavog sveta,vec mlada zena odevena u belu, biserima ukrasenu opravu, s prekrasnim licem, s nasmesenim crvenim usnama i divnim ocima u kojima su se skrivale sve zagonetke zivota i ljubavi.
Njena pojava zaokupila je mladog princa. Njeno lice privlacilo ga je poput magneta, pobudjivalo u njemu najsladje uspomene, jer crte tog lica bile su one iste, one iste oci sto je ugledao prve noci kad je dosao u Rim.
Zar je to san, zar mu se pamet pomela, da li je pijan od slatkog vina . . . ne, to nije bila obmana . . .onde gore, kraj svetog oca, Kristovog namesnika na zemlji, pokraj mocnog starca s ribarskim Petrovim prstenom na ruci - onde je stajala Ciganka Fandanga.
Najednom mu se ucinilo kao slepcu koji je progledao.
Ciganka Fandanga, divna, zavodljiva devojka, crnokosa i bleda sto se drscuci privila uza nj kad ga je milo poljubila, Fandanga, tajanstvena Ciganka s krinkom koja je izvodila pred pukom po rimskim trgovima i ulicama bakanalske plesove, koja je svakog muskarca sto joj se strasno priblizio ugrozavala otrovnim bodezom, osim njega, ta lepa Fandanga nije niko drugi do lepa Lucrecia Borgia, kci Aleksandra VI, rastavljena supruga Sforze, grofa od Pesara. . .
 |
 |
 |
 |
 |
 |