-->

O zvezadma naše galaksije Naša galaksija - Mlečni put ima reda velicine 200 milijardi zvezda. Golim okom vidljivo je sa Zemlje svega preko 1000. Zvezde koje vidimo razlikuju se u sjaju, zbog udaljenosti i svojih stvarnih veličina, ali se razlikuju i u boji kojom sijaju, odnosno talasnoj duzini svetlosti koju zrače,a koja je opet vezana za njihovu temperaturu. Postoji sedam osnovnih spektralnih klasa: O (plavobele zvezde, visoke temperature, oko 2 x 104 K, velikih masa i sjaja), B (plave, kakva je npr. Rigel), A (bele zvezde kakva je Sirijus), F (žutobele kao npr. Procion), G (žute zvezde kakvo je i naše Sunce ili Kapela), K (narandžastožute kao Arktur) i M (crvene zvezde niže temperature, oko 3 x 103 K, kao Betelgez). Osim toga, svaka klasa je podeljena u jos deset potklasa oznacenih brojevima od 0-9. Pokazalo se da ne postoje zvezde svih mogućih kombinacija sjaja i temperature, odnosno veličina i masa, vec postoje određene pravilnosti. Na H - R (Hercsprung-Rasel) dijagramima koje daju zavisnost sjaja (apsolutne zvezdane velicine) i temperature (spektralne klase) zvezde se mahom raspoređuju po jednoj dijagonalnoj traci (veca temperatura-veci sjaj) koja se naziva glavnim nizom. Sunce je zvezda spektralne klase G2, u glavnom nizu, srednjih dimenzija i mase. Zvezde koje i pored visoke temperature nisu sjajne moraju biti malih dimenzija i velike gustine, i nazivaju se belim patuljcima. Nasuprot njima zvezde nižih temperatura i visokog sjaja su zvezde velikih dimenzija poznate kao crveni džinovi. Mali broj ovakvih zvezda u odnosu na one glavnog niza ukazuju da su ovo verovatno samo faze u evoluciji zvezda. Položaj zvezda na nebeskoj sferi, ne uzimajuci u obzir njihove daljine vec samo pravce u kojima se nalaze, odredjen je dvema sfernim koordinatama (uglovima): rektascenzijom (ra) - uglom u ravni nebeskog ekvatora (projekcije Zemljinog ekvatora na nebesku sferu) od Y (gama) tacke (prolecne ravnodnevice), i deklinacijom (dec) - uglom od iste ravni do same zvezde (pozitivna za severnu i negativna za juznu poluloptu). Zvezde usled Zemljine rotacije izlaze i zalaze, kao i Sunce i Mesec, a usled revolucije menja se i izgled zvezdanog neba (zvezde koje vidimo) u razlicitim periodima godine. Za Beograd koji je na geografskoj širini od oko 450, sve zvezde deklinacija većih od 450 nikad ne zalaze i vidljive su u svako doba godine, posle zalaska Sunca (cirkumpolarne zvezde), dok su one sa deklinacijom manjom od -450 uvek ispod horizonta. Ostale se vide ili ne vide u zavisnosti od perioda godine. Radi lakšeg posmatranja, zvezde su grupisane u sazvežđa (u koja se prividno projektuju), kojih ima ukupno 88. Tako razlikujemo prolećnu, letnju, jesenju i zimsku grupu sazvežđa, odnosno zvezde koje se vide u ovim godisnjim dobima. Razdaljine među zvezdama, zbog velikih brojnih vrednosti koje dobijaju, izražene u zemaljskim merama pa i astronomskim jedinicama, mere se u svetlosnim godinama (daljina koju svetlost predje u jednoj godini; 1 s.g.=9,46 x 1012). Najbliža zvezda Sunčevom sistemu je Alfa Centauri (dvojni sistem, druga zvezda - Proksima) udaljena 4,3ly, zatim, golim okom nevidljiva, Barnardova zvezda (5,9ly), najsjajnija zvezda na nebu Sirijus (8,6lz) itd.(vidi zvezde). Sunce i okolne zvezde zajedno čine mesno zvezdano jato. Zvezdana jata, pojedinačne i višestruke zvezde i međuzvezdana materija čine našu galaksiju - Mlečni put. Mlečni put se sa Zemlje vidi kao beličasta traka koja se proteže preko celog neba u pravcu duže strane "severnog nebeskog krsta" tj. sazvežđa Labuda. Spada među galaksije spiralnog oblika, sa ispupčenjem u sredistu (poput dva spojena tanjira), masom procenjenom na oko 1011 masa Sunca i prečnikom od oko 30 000 pc tj. 30 kpc. Sunce je smešteno blizu ekvatorijalne ravni na oko 10 kpc od središta, dakle na periferiji. Centar galaksije nalazi se u sazvežđu Strelca. Centralna oblast odlikuje se velikim brojem tj. gustinom zvezda, dok samo središte verovatno predstavlja ogromnu crnu rupu (mase od više desetina hiljada masa Sunca i prečnika oko 10 000 km). Čitava galaksija rotira oko središta, pa tako i Sunce sa svojim sistemom, sa periodom od oko 225 miliona godina.