Na teritoriji Srbije postoje ostaci kulturne zaostavštine još iz praistorije. Najpoznatija neolitska kultura na tlu Srbije je kultura Lepenskog vira. U Srbiji su se nalazili raskošni carski gradovi i palate u doba poznog Rimskog carstva i rane Vizantije, čiji se ostaci mogu videti u Sirmijumu, Gamzigradu i Caričinom gradu (Justiniana Prima).
Srpski srednjevekovni spomenici koji su se očuvali do danas uglavnom su crkve i manastiri. Većina ovih spomenika ima freskama ukrašene zidove. Najoriginalniji spomenik srpske srednjevekovne umetnosti je manastir Studenica (oko 1190). Ovaj manastir je bio model za kasnije manastire Mileševa, Sopoćani i Visoki Dečani. Verovatno najpoznatija srpska srednjevekovna freska je prikaz „Mironosnice na grobu“ (ili Beli anđeo) iz manastira Mileševa.
Ikonoslikarstvo je takođe deo srpskog srednjevekovnog kulturnog nasleđa.
Uticaj vizantijske umetnosti se pojačao nakon pada Carigrada u ruke krstaša 1204, kada su mnogi umetnici utekli u Srbiju. Njihov uticaj je vidljiv u izgradnji crkve Bogorodica Ljeviška, manastiru Staro Nagoričino i manastiru Gračanica.
Manastir Visoki Dečani je sagrađen između 1330. i 1350. Za razliku od drugih srpskih manastira, ovaj je sagrađen u romaničkom stilu pod nadzorom majstora Vite iz Kotora. Na freskama ovog manstira nalaze se 1.000 portreta koji opisuju sve najvažnije epizode iz Novog zaveta. U katedrali se nalaze ikonostas, igumanov presto i dekorisani sarkofag kralja Stefana III Dečanskog.
Još jedan stil crkvenog građevinarstva se razvio u Srbiji krajem 14. veka, i to u dolini reke Morave. Odlika ovog stila je bila bogata dekoracija spoljnih crkvenih zidova. Freske u manastiru Manasija prikazuju religijske scene u kojima učestvuju ljudi u srpskim srednjevekovnim odorama.
Za vreme turske vladavine, uglavnom, je zamrla umetnička aktivnost u Srbiji. Neke barokne tendencije vidljive su kod srpskih umetnika sa kraja 18. veka u južnoj Ugarskoj (Teodor Kračun, Jakov Orfelin).
Mnogi mladi umetnici iz novoustanovljene srpske države 19. veka su se školovali u inostranstvu, posebno u Francuskoj i Nemačkoj, i doneli su sa sobom avangardne stilove. Pored Pariza i Minhena, Beograd je bio u prvoj polovini 20. veka jedan od centara impresionizma. Nadežda Petrović je slikala u stilu fovizma, dok je Sava Šumanović bio pod uticajem kubizma.
Značajni srpski slikari 20. veka bili su: Milan Konjović, Marko Čelebonović, Petar Lubarda, Vladimir Veličković i Mića Popović.
Srbija je poznata po slikarima naive, kao što su Janko Brašić, Sava Sekulić, Martin Jonaš i Zuzana Halupova. Slovačko selo Kovačica u Vojvodini je centar naivnog slikarstva.
Početak srpske
pismenosti
vezuje se za aktivnost braće Ćirila i Metodija na Balkanu. Postoje spomenici
rane srpske pismenosti
iz 11. veka, pisani glagoljicom. Već u 12. veku, pojavljuju se tekstovi pisani
ćirilicom. Iz ove epohe je najstarija ćirilična
knjiga srpske redakcije, jevanđelje zahumskog kneza Miroslava, brata Stefana
Nemanje. Miroslavljevo jevanđelje je i najstarija i najlepše ilustrovana srpska knjiga srednjeg veka.
Za vreme turske vladavine, u Srbiji se razvijala usmena lirska i epska književnost.
U doba nacionalnog preporoda, tokom prve polovine 19. veka, Vuk Stefanović Karadžić je preveo Novi zavet na srpski narodni jezik i reformisao srpski jezik i pravopis. Time je udaren temelj srpskoj književnosti novijeg vremena. Najznačajniji srpski pesnici 19. veka bili su Branko Radičević, Petar Petrović Njegoš, Đura Jakšić i Jovan Jovanović Zmaj. U 20. veku primat imaju prozni pisci: Ivo Andrić, Miloš Crnjanski, Meša Selimović, Dobrica Ćosić, Danilo Kiš i Milorad Pavić, mada ima i vrednih pesničkih dostignuća: Milan Rakić, Jovan Dučić, Desanka Maksimović, Miodrag Pavlović i Vasko Popa.
Srbija ima dugu tradiciju folklora i narodne muzike. Igra grupe plesača, pod imenom kolo, je najomiljeniji vid folklora u Srbiji i razlikuje se od regiona do regiona. Najpopularnija kola su Užičko kolo i Moravac.
U 19. veku i ranije, karakteristični narodni instrumenti su bile gusle i frula, dok su u Vojvodini korišćene tambure i gajde. Znatno kasnije, a i danas, glavni instrument u novokomponovanoj narodnoj muzici je harmonika. Trubački orkestri su takođe veoma popularni. Festival trubača u Guči je centralna manifestacija ove vrste muzike. Najpoznatiji trubači Srbije su: Fejat Sejdić, Bakija Bakić i Boban Marković.
Period turske vlasti ostavio je traga u muzici celog Balkana, pa i Srbije. U poslednjih 15-ak godina, razvijen je trend kombinovanja narodne muzike. orijentalnih uticaja i dens muzike pod imenom turbo-folk. Mnogi današnji srpski pevači su popularni u celoj jugoistočnoj Evropi, kao na primer: Lepa Brena, Željko Joksimović, Dragana Mirković i Svetlana Ražnatović-Ceca.
U zabavnoj i pop muzici, velike zvezde srpske estrade bili su: Đorđe Marjanović, Lola Novaković i Sedmorica mladih. Još uvek su aktivni i omiljeni Đorđe Balašević i Zdravko Čolić.
Rok grupe su se pojavile u Srbiji krajem 1960-ih. Veliku popularnost su postigle 1980-ih, sa grupama novog talasa: Idoli, Električni orgazam i Ekatarina Velika. U to vreme, a i danas, aktivne su grupe Riblja Čorba, Bajaga i Instruktori, Van Gog i Partibrejkersi.
Srbija je pobedila na takmičenju za Pesmu Evrovizije 2007. u Helsinkiju sa pesmom „Molitva“ u izvođenju Marije Šerifović.
Najznačajniji srpski kompozitor umetničke muzike bio je Stevan Stojanović Mokranjac (1856—1914). On je bio i muzikolog, sakupljač narodne muzike i direktor prve muzičke škole u Srbiji. Njegovo najpoznatije muzičko delo su horske pesme Rukoveti.
Ostali značajni srpski kompozitori su: Kornelije Stanković, Stevan Hristić i Stanislav Binički.
Joakim Vujić je osnivač savremenog srpskog pozorišta. On je osnovao Knjažesko-srbski teatar u Kragujevcu 1835. Značajni srpski pisci pozorišnih komada bili su Jovan Sterija Popović u 19, i Branislav Nušić u 20. veku. U Beogradu se od 1967. održava međunarodni festival savremenog teatra BITEF. Tradicionalno najkvalitetnije pozorišne scene u Srbiji su Narodno pozorište u Beogradu, Atelje 212, Jugoslovensko dramsko pozorište i Srpsko narodno pozorište u Novom Sadu.
Među pozorišnim radnicima koji su obeležili srpski teatar poslednjih decenija izdvajaju se Bojan Stupica, Mira Trailović i Jovan Ćirilov, a od pisaca Dušan Kovačević i Biljana Srbljanović.
Srpska filmska umetnost je jedna od vodećih kinematografija istočne Evrope. Pre Drugog svetskog rata u Srbiji je proizvedeno 12 filmova. U posleratnom periodu, na međunarodnoj sceni su se istakli režiseri: Goran Marković , Aleksandar Petrović, Dušan Makavejev, Slobodan Šijan, Goran Paskaljević i drugi. Najnagrađivaniji srpski filmski režiser je Emir Kusturica koji je između ostalog dobitnik dve Zlatne palme na festivalu u Kanu.
Među glumcima, u prvoj polovini 20. veka su se istakli Čiča Ilija Stanojević, Žanka Stokić i Dobrica Milutinović. Novije doba srpskog pozorišta i filma su obeležili glumci: Miodrag Petrović Čkalja, Pavle Vujisić, Zoran Radmilović, Danilo Bata Stojković, Dragan Nikolić, Milena Dravić, Velimir Bata Živojinović, Ljubiša Samardžić, Mira Banjac, Bora Todorović, Miki Manojlović, Lazar Ristovski i Mirjana Karanović.
1979 - Grad Stari Ras, manastir Sopoćani i Petrova crkva (najstarija crkva u Srbiji)
1986 - Manastir Studenica
2004 - Manastir Dečani
2006 - Manastir Gračanica, Pećka patrijaršija i crkva Bogorodica Ljeviška
2007 - Carska palata Feliks Romulijana kod Gamzigrada
U Srbiji ima mnogo kulturnih festivala.
Najpoznatiji međunarodni muzički festival je Egzit (Exit) koji se održava svakog leta na Petrovaradinskoj tvrđavi pored Novog Sada.
Beogradske muzičke svečanosti (BEMUS), kao najstariji i najznačajniji festival umetničke muzike u Srbiji, održava se svake godine prve polovine oktobra u Beogradu.
Beogradski letnji festival (BELEF) je manifestacija koja tokom leta ima za cilj da producira i predstavi vrhunska umetnička ostvarenja iz oblasti pozorišta, muzike, vizuelnih umetnosti i drugih umetničkih disciplina i da na taj način animira Beograđane i njihove goste.
Najpoznatiji festival etno zvuka je dragačevski trubački Sabor u Guči. Održava se o verskom prazniku Velika Gospojina, i nekada je to bio veliki pazarni dan i mesto za okupljanje iz okolnih sela. Vremenom se pretvorilo u praznik trube i postao mesto gde se održava smotra trubača i dodeljuje prestižna nagrada Prva truba Dragačeva.
Beogradski internecionalni teatarski festival (BITEF) je značajni festival pozorišne umetnosti.
Na polju filmske umetnosti, najeminentniji festival je FEST koji se početkom svake godine održava u Beogradu, odmah posle Berlinala. Ostali poznati filmski festivali su: Palićki filmski festival, Niški filmski festival i dr.
 |
 |
 |
 |
 |
 |