Na putu u Indiju Južna Afrika je bila važna stanica. Tako je 1652. godine holandska istocnoindijska kompanija uredila boravište, odnosno odmorište u Južnoj Africi. Prvi doseljenici u holandsku Kap-koloniju bili su seljaci koji su živeli na nomadski nacin i rezidentni Afrikanci svi beli i svi sa poreklom iz Evrope. Oni su potiskivali domorodacko stanovništvo koje su nazivali Hotentotenima. Domaca plemena bila su potcinjena doseljenicima i zlostavljana kao jeftina radna snaga jednako kao i robovi poreklom iz Severne Afrike.

1806. godine Velika Britanija je aneksirala Kap-koloniju. Nakon što su se Britanci tamo nastanili u velikom broju i nakon što je britanska vlada 1833. godine zabranila ropstvo, Buri (kako se naziva belo stanovništvo holandskog porekla) su se pokrenuli dublje ka unutrašnjosti zemlje i tamo osnovali države Transval i slobodnu državu Oranje. Oko obe države dolazilo je do velikih borbi i 1861. i od 1877. do 1881. Ove države bile su pod britanskom vladom. Nakon toga priznata im je samostalnost.

Indijci su u Južnu Afriku došli ili kao jeftina radna snaga ili kao trgovci. Svi Indijci bili su diskriminisani od strane Bura i Britanaca. Dok su trgovci po osnovu svog imetka mogli voditi relativno ugodan život, radnici su živeli u gotovo nepodnošljivim uslovima. Oni su samo uz pomoc ugovora o radu dobijali dozvolu boravka. Ugovori su bili ograniceni samo na nekoliko godina, u kojima radnik nije imao gotovo nikakvih prava.
 

Ukoliko su hteli dati otkaz, radnici su morali platiti neku vrstu otkupnine, porez od tri funte. To je bila suma koju niko od njih nije mogao prikupiti, obzirom da su im plate bile mnogostruko niže. Oni su radili uglavnom u jamama i živeli u getima, koji su bili tako zaprljani da je tamo vrlo cesto izbijala kuga. Njihov položaj bio je samo neznatno bolji od položaja robova.