Vid,sluh i miris

Bez obzira kojoj vrsti psa pripda svaki pas na svijetu naslijedio je oči i uši svog pretka-vuka. Sva njegova čula razvila su se da bi on bio lovac krupnog plijena, ali ona su "vještačkim odabiranjem" prilagođena i usavršena kod različitih pasmina pasa. Jedina promjena do koje je došlo kod gotovo svih domaćih pasa bila je ta da oči gledaju naprijed umjesto sa strane kao kod vuka. Vukovi i domaći psi ne čuju dobo kao neki drugi mesožderi zato što love mahom u suton kad je vid važniji od sluha.
Svi divlji pripadnici grupe imaju uspravne usi koje im pomažu da ustanove odakle potiče zvuk.
Mala afrička lisica (feniks) je pripadnik porodice pasa ima ogomne usi koje joj pomažu da čuje i najslabiji zvuk koji bi mogao da znači da je u blizini sledeći obrok.

Svi pripadnici kanida, ili pasa imaju daleko bolje čulo mirisa od bilo kojeg čovjeka i vjerovatno bolje pamte mirise nego prizore. Kod svih divljih kanida- vukova, divljih pasa, šakala i lisica njih je najrazvijeniji od svih čula. To izazito dobro opažanje mirisa omogućava mu dug nos u lobanji koji sadrži svitke vrlo tanke kosti preko kojih bivju prevučene čestice mirisa.
Jedan pas može mnogo da sazna o drugom njušeći njegovu analnu žlijezdu tik ispod repa.
Spušene uši kod tragača po mirisu znače da njihov sluh nije onako dobar kao kod divljih pasa sa uspravnim ušima.