Poznate osobe

SVETOZAR MILETIĆ , (1826-1901), advokat, političar, gradonačelnik Novog Sada. Bio je predsjednik Družine za ujedinjenje i oslobođenje srpsko sa sjedištem na Cetinju. Osnovnu školu pohađao je u rodnom mestu i u bataljonskom središtu u Titelu, a potom se upisuje u Srpsku pravoslavnu veliku gimnaziju u Novom Sadu, gde je ostalo zabeleženo da je Svetozar „najbolji đak koga je gimnazija ikada imala“ (Jovan Hadžić). Materijalno su ga pomagali bogati, ugledni i plemeniti Srbi. Po položenoj maturi, upisuje se, 1844. godine na Evangelistički licej u Požunu (Bratislava) gde se uključuje u rad srpske đačke družine koja broji 40 članova i koja deluje pod uticajem sveslovenskih ideja. Oni izdaju časopis Srpski soko, u kome Miletić objavljuje svoje prve književne i političke tekstove. Zanesen panslavizmom, svom imenu dodaje ime Sveslav. Godine 1864. Miletić je veoma angažovan i kod preseljenja Matice srpske iz Pešte u Novi Sad.

ĐURA DANIČIĆ Daničić, Đura (Popović, Đorđe), filolog, lingvista (Novi Sad, 16. IV 1825 — Zagreb, 17. XI 1882) Četvrti je sin, od njih pet, novosadskog sveštenika Jovana Popovića i majke Ane (rođ. Mojić, iz Sombora). Kada mu je bilo 13 godina, umro mu je otac, pa je s braćom ostao uz majku i na starateljstvu Petra Jovanovića, zamenika direktora novosadske gimnazije Jovana Hadžića. Svoje prezime je promenio najpre u Jugović, a zatim (1847) u Daničić, a ime u Đura, i to ime i prezime zadržao je do kraja života. Završio je pet razreda gimnazije u Novom Sadu (1835—1841), a VI, VII i VIII (1841—1844) u evangelističkoj gimnaziji u Požunu (Bratislava), od kojih su VII i VIII smatrani filozofskim naukama. Tu mu je profesor bio i poznati slovački pjesnik Ljudevit Štur. U novosadskoj gimnaziji učio je uglavnom na mađarskom i latinskom jeziku. Godine 1856. postao je bibliotekar Narodne Skupštine i sekretar Društva srpske slovesnosti. 1865. ostavio je profesuru, i na kratko vrijeme postao činovnik Uprave pošta.

MIŠA DIMITRIJEVIĆ Dimitrijević, Miša, političar, novinar (Novi Sad, 12. II 1846 — Novi Sad, 23. XII 1889) Otac mu je bio ćurčija, koji je u vreme Bahovog apsolutizma ekonomski posrnuo pa je s mukom izdržavao porodicu. Mati mu je bila sestra slikara Dimitrija Avramovića. Niže razrede gimnazije učio je u Novom Sadu a više u Sremskim Karlovcima i Osijeku. Kao pitomac Tekelijanuma u Pešti je završio pravo 1869. Posle toga izabran je za podbeležnika Novosadskog magistrata. Dok je studirao bio je sekretar akademskog društva. Aktivno je učestvovao u Omladinskom pokretu i u nekoliko mahaova je bio biran za sekretara glavnog odbora Ujedinjene omladine srpske. Jedno vreme bio je zamenik velikog beležnika a od maja 1871. postao je i senator magistrata. Uživao je glas vrednog, sposobnog, brzog i veštog službenika. U javnim poslovima dolazili su do izražaja njegova ambiciozna i autoritativna priroda, borbeni i nepopustljivi, a ponekad i zajedljivi karakter. Kao student priklonio se politici Svetozara Miletića i njegove Srpske narodne slobodoumne stranke. Poslije raspada Srpske narodne stranke, postao je vođa ogranka Srpske liberarne stranke u Vojvodini. 23. decemnra 1889. ubio ga je Jaša Tomić, urednik lista "Zastava", zbog novinarskih polemika koje su dobile lični karakter.

JOVAN JOVANOVIĆ ZMAJ, srpski književnik. Pored Đure Jakšića, Zmaj je drugi veliki liričar srpskog romantizma. Gimnaziju je pohađao u Novom Sadu i Požunu, a pravo u Pešti, Pragu i Beču. Potom odlazi u Peštu za nadzornika zadužbine Tekelijanuma, gdje istovremeno studira medicinu i izdaje satirični list Zmaj („3. maj“), po kome je i dobio ime. Kad je završio medicinu, živi kao liječnik u Novom Sadu, Beču, Beogradu, Zagrebu i drugim mjestima. U toku cijele druge polovine 19. vijeka on je najproduktivniji srpski pjesnik, urednik mnogih listova i časopisa i jedan od najistaknutijih novinara. Dvije najbolje zbirke njegovih pjesama su Đulići i Đulići uveoci. Veliki broj njegovih šaljivih i dječjih pjesama, štampanih po raznim listovima i časopisima, izašao je u dva izdanja cjelokupnih djela: "Pjevanja" i "Druga pjevanja" (srp. Pevanija i Druga pevanija). Posljednje su štampane zbirke: Snohvatice i Devesilje. U prozi je napisao jednu pjesničku legendu (Vidosava Branković) i jedan šaljivi kazališni komad (Šaran). Zmaj je i prevodio dosta, naročito iz mađarske književnosti. Najbolji su mu prijevodi mađarskog pjesnika Sándora Petőfija. Pored ostalih pjesama, od njega je preveo spjev Vitez Jovan.

Početna strana