Mreže se u osnovi dijele prema području koje pokrivaju. Dakle, tu postoje dva osnovna tipa mreža: Local Area Network- LAN i Wide Area Network- WAN. Prve su lokalne mreže koje pokrivaju manje područje, dok WAN pokrivaju veću teritoriju.

 LAN mreže

    Ovakva mreža se najčešće nalazi kod manjih preduzeća i poslovnih objekata ili u domovima sa više računara. Dakle, riječ je o mreži koja funkcioniše u okviru jedne lokacije. Računari u LAN mrežama se povezuju preko ethernet ili token ring tipova mreže, o čemu će u nastavku biti riječi. LAN mreža se može organizovati na dva načina: kao peer-to-peer mreža ili kao mreža sa serverom.
     Peer-to-peer je mreža ravnopravnih računara, server ne postoji, svaki računar u mreži ima ulogu i klijenta i servera, a korisnik odlučuje koliki dio informacija će biti dostupan ostalima. Ovaj sistem organizacije se primjenjuje u posebno malim mrežama, a nikako u većim preduzećima, upravo zbog prevelike izloženosti podataka i niskom nivou sigurnosti važnih informacija.
    Sa druge strane, u mrežama sa serverom, postoji najmanje jedan računar u mreži koji vrši ulogu servera. To znači da jedini podaci koje klijenti mreže dijele i kojima imaju pristup su podaci koji se nalaze na serveru. Centralni server funkcioniše, u tom slučaju, kao baza podataka dostupna svima u mreži. Ovakav sistem primjenjuju najčešće velika preduzeća i korporacije. Server može biti aplikacioni ( izvšava neki zadatak za klijenta koristeći aplikaciju koja se nalazi na njemu), fajl i print server ( skladište podataka, upravljanje štampačem koji koriste svi učesnici u mreži), mail server ( obezbjeđuje razmjenu e-mail poruka), sigurnosni server ( osigurava mrežu, ovde spadaju firewall i proxy serveri) i komnikacioni server ( obezbjeđuje eksternu komunikaciju mreže i spoljašnjeg korisnika. Udaljeni korisnici se modemom priključuju na mrežu i koriste je kao LAN).

LAN mreže se prema topologiji dijele na:
Bus ( magistrala)
Star ( zvijezda) 
Ring ( krug)

BUS ili magistrala
Najjednostavnija metoda. Jedan kabal povezuje sve računare, servere i periferijske uređaje. Podaci se u mreži šalju preko kabla direktno na fizičku adresu odredišnog računara. Ovde je važno obajsniti pojam fizičke adrese ili MAC adrese ( Media Access Control). Dakle, da bismo se povezali u bilo kakvu mrežu potrebna nam je mrežna karta koja ima svoju MAC adresu. U pitanju je, najčešće, jedinstveni 12-cifreni broj. Svaki proizvođač mrežnih karti ( adaptera) ima svoj jedinstveni prefiks kojim počinju MAC adrese karti tog proizvođača. Proizvođač obezbjeđuje svakoj karti posebnu adresu, koja se ne sme ponavljati.
Ovde dolazimo do pojma ethernet.
             Ethernet je najzastupljeniji tip  kod implementacije bus mreža. Šta se podrazumjeva ova metoda? Najvažnije je da se zna da u datom trenutku samo jedan računar šalje podatke na mrežu. Podaci se šalju svima, a preuzima ih računar kome su upućeni. Ukoliko neki drugi računar u mreži pokuša da u istom trenutku pošalje nešto mrežom, on dobija signal da se nečiji podaci već nalaze na njoj, tj. na mreži postoji saobraćaj i čeka da se mreža oslobodi. Ako u istom trenutku dva računara pokušaju da pristume mreži dolazi do kolizije. Ethernet zbog toga koristi uređaj CSMA/CD ( Carrier Sense and Multiple Access with Collision Detection). Računari dobijaju informaciju o koliziji i jedan od njih šalje ometajući signal kojim obavještava ostale korisnike. Poslije toga, svaki od njih odlaže slanje podataka na mrežu u cilju sprečavanja ponovne kolizije na određeno vrijeme.


STAR mreže
Kod ovih mreža postoji centralna tačka na koju se povezuju svi računari u mreži. Taj uređaj se naziva hub ili koncetrator. Ovaj vid mrežne topologije je najzastupljeniji danas, jer u slučaju da jedan dio mreže otkaže, ostatak nastavlja sa radom. Takođe, brz rast mreže omogućava i lako dodavanje mrežnih priključaka, sve što trebamo uraditi je povezati više hubova. U slučaju korišćenja aktivnog huba moguće je kontrolisati mrežni saobraćaj pomoću protokola za nadgledanje mreže poput SNMP-a.



RING mreže
Računari u ovim mrežama se povezuju u logički krug kroz koji putuju podaci i prolaze kroz svaki računar u mreži. Kod prenosa se koristi tkz. token passing metoda. Kad računar šalje podatak, on menja token sa podacima koje šalje i stavlja MAC adresu odredišnog računara. Podaci prolaze kroz mrežu od računara do računara redom, sve dok ne stignu do odredišta. Odredišni računar, po prijemu podatka, menja token i šalje povratnu poruku kojom obavještava prvi računar o uspješnom prijemu. Poslije toga se sa mreže uklanjaju kontrolni podaci, da bi se mreža oslobodila. Na mreži, kao i kod bus mreža, može da postoji u jednom trenutku samo jedan token. Ako neko želi da koristi mrežu, mora da sačeka da se saobraćaj na njoj oslobodi.
Ovo nije ni u kom slučaju neefikasno ili sporo, jer token signal mrežom putuje brzinom svjetlosti.
       Takođe, postoje i dual ring mreže gdje postoje primarni i sekundarni krug. U normalnoj razmjeni se koristi primarni prsten, međutim, u slučaju njegovog prekida, mreža se automatski konfiguriše da koristi sekundarni u kome se saobraćaj kreće u suprotnom smjeru od primarnog.

    Naravno, ove se mreže mogu i kombinovati, pa tako možemo naprimjer povezati dve star mreže kao dva mrežna segmenta magistalne mreže.
 
WAN mreže

       Većina WAN mreža su, u stvari, povezane  lokalne mreže. Kod ovih mreža se razmjena podataka ostvaruje analognim, digitalnim i paketnim prenosom. Prva dva rade po sistemu point-to-point, tj. povezuju dva računara u WAN mreži, dok se paketnim prenosom povezuje više hostova.
        Kod analognog prenosa se korisnici sa neke druge lokacije na mrežu priključuju pomoću telefonske linije. Tada se koristi modem koji digitalne signale računara pretvara u analogne koji mogu da putuju telefonskom linijom. Na drugom kraju oni se opet pomoću modema pretvaraju u digitalne.
        Digitalne veze ne trebaju modeme, jer podaci putuju u digitalnom obliku. Koristi se uređaj CSU/DSU koji prevodi pristigle podatke u digitalni oblik koji se u računaru obrađuje. Tako je razmjena podataka brža i mogućnost pogreške manja. Najčešći tipovi digitalnih veza su T1, T2, Switched 56 i ISDN.
        Paketna mreža omogućava prenos podataka preko više konekcija. Kada se podaci pošalju na mrežu, nije poznata putanja kojom će stići do odredišta. Podatak koji se šalje rastavlja se na više paketa koji sadrže, između ostalog redne brojeve i adrese pošiljaoca i odredišta. Podaci se zatim šalju kroz najpovoljnije putanje koje se dobijaju uzimanjem u obzir kvalitet veze na tim dijelovima mreže, cijene itd. Paketi stižu do odredišnog računara, gdje se sastavljaju prema rednim brojevima. Ako neki paket nedostaje, šalje se zahtjev pošiljaocu za tim dijelom. On ga šalje ponovo, ovaj put drugom putanjom. Paketna mreža obezbjeđuje mnogo veći stepen sigurnosti i brzine.