Na Drini cuprija
Na Drini ćuprija je roman koji je napisao Ivo Andrić i za koji je dobio
Nobelovu nagradu za književnost 1961. godine. Roman pripoveda o građenju mosta
preko reke Drine u bosanskom gradu Višegradu. Građenje mosta naručio je
Mehmed
paša Sokolović, čuveni zvaničnik Osmanlijskog carstva koji je bio rođeni Srbin
iz Rudog. Još kao mali dečak, Bajica, odveden je sa ostalom decom kao danak u
krvi u Carigrad.
Radnja romana traje otprilike četiri stoljeća i skup je više priča povezanih sa
mostom na Drini, koji je tačka okosnica i glavni simbol naracije. Sam most
predstavlja na neki način suprotnost ljudskoj sudbini koja je prolazna u odnosu
na kamenu građevinu, koja je večna. Oko njega se razvijaju priče o istorijskim
ličnostima i bezimenim likovima koji su plod piščeve mašte. Roman Na drini
ćuprija, ponekad nazivan i Višegradska hronika u užim krugovima ljubitelja
Andrićevog djela, karakterišu vremenski i hronološki opisi života tadašnje
višegradske kasabe, po mnogim kritičarima pandan Travničkoj hronici i Omerpaši
Latasu, često nazvanom sarajevska hronika. Sva tri romana pripovjedaju o turskim
vremenima u Bosni i na neki način bi se mogla povezati u trilogiju.
-Andrić kao hroničar višegradske kasabe
-Osnovna obiljezja Andricevog pripovjedanja
-Istorija i legenda u funkciji umjetnickog djela
-Filozofski aspekti dela: O slobodi, sudbini i moći
|
|
|
|
|
|
|