Djelo
Puškin je objavio prvu pesmu sa
14 godina, kao učenik u carskoj gimnaziji, u časopisu Evropski glasnik.
Tokom školovanja je počeo da piše i svoje prvo veliko delo, Ruslan i
Ljudmila, izdato 1820. Delo je bazirano na bajkama koje je čuo od svoje
babe.
Od 1817. do 1820. njegova politička
aktivnost je uticala na njegova dela. Između ostalog, napisao je delo Oda
slobodi. Zbog ovih dela je prognan. Tokom prvog izganstva (1820-1823)
napisao je dela Kavkaski zatvorenik, Braća razbojnici i započeo
je Česmu Bahčisaraja. Takođe je započeo rad na svom najpoznatijem
djelu: Evgenije Onjegin.
Tokom kratkog perioda slobode,
završio je rad na Česmi Bahčisaraja, i napisao je Cigane. Tokom
drugog perioda u egzilu (1824-1826), započeo je rad na Borisu Godunovu.
To delo je izdao tek 1831. i pravo na to je dobio kao poklon za venčanje. Evgenija
Onjegina je izdao 1833. godine.
Belkinove priče
(puno ime: Priče pokojnog Ivana Petroviča Belkina), izdate 1831, nisu
postale posebno popularne za vreme Puškinovog života, ali su danas veoma
cenjene. Smatra se da je ovim pričama Puškin pokazao šta misli o dotadašnjoj
ruskoj prozi i da namerava da napravi novu rusku književnu tradiciju.
Citati:
"Čitanje je najbolje učenje."
"Lukavost još nije dokaz pameti. Ima glupana pa čak i luđaka koji su izvanredno lukavi."
"Navika je s neba nam dana: zamjena je sreće ona."
"Ne prodaje se nadahnuće, ali se rukopis može prodati."
"Običaj je - despot među ljudima."
"Prezirati ljudski sud nije teško, prezirati vlastiti sud nemoguće je."
"Teško je voljeti, još teže ne voljeti, a najteže je naći voljenog koji te voli."
"Šta je slava? - Sjajna zakrpa na trošnoj odjeći pjesnika."
"Što manje ženu volimo, to joj se više sviđamo."
 |
 |
 |
 |
 |
 |