Stefan Nemanjic, nazvan Prvovencani (veliki zupan 1196-1217 sa prekidom, te kralj 1217-1228) je bio vladar srednjovekovne drzave Raske koji je uspeo da je podigne na status kraljevine.

Stefan Prvovencani je bio drugi sin velikog zupana Stefana Nemanje, koji je umesto starijeg Vukana Nemanjica nasledio presto. Njegov mladji brat Sava Nemanjic je osnivac autonomne Srpske arhiepiskopije.

Napisao je „Zitije Stefana Nemanje“, hagiografiju svog oca i prethodnika, koja se smatra bitnim delom srpske srednjevekovne knjizevnosti. Za njegove vladavine podignut je manastir Zica.

Srpska pravoslavna crkva ga naziva Simon Monah prepodobni i slavi ga kao sveca 24. septembara, odnosno 7. oktobra po gregorijanskom kalendaru. Stefan Nemanjic je nakon obnovljenih pregovora postigao dogovor sa rimskim papom Honorijem III da ga prizna za kralja Raske. Nakon sto je izrazio svoju spremnost da se potcini Rimu, Stefanu je odobrena kraljevska kruna (tzv. "venac") od pape. Papska kruna je predstavljala medjunarodno pravno priznanje Raske kao nezavisne drzave. 1217. godine papinski legat je konacno stigao u Srbiju i obavio kraljevsko krunisanje. Stefan Nemanjic, nazvan "Prvovencani", postaje krunisani ("ovencani") kralj, a Raska postaje kraljevina.

Katolicka crkva je jacala u Srbiji. Mnogi srpski jerarsi su se protivili papskom krunisanju i blizim vezama sa Rimom. Stefanov brat Sava, iguman manastira Studenica i najuticajniji klerik u Raskoj, izrazio je svoj protest napustajuci zemlju. 1217. godine se vratio na Atos. Obzirom da je prethodno napustio Atos zbog uticaja katolicanstva na Svetu Goru, njegov povratak se cesto tumaci kao poboljsanje polozaja pravoslavnih pod Latinima. Ugarski kralj se takodjer usprotivio krunidbi Stefana, i krsenju njegovih prava stecenih 1202. godine, kada je uzeo titulu kralja Srbije. Iako izvori navode da je Ugarska izvrsila neke pripreme za rat, i mozda je bilo manjih okrsaja, nisu zabelezeni veci sukobi.

Bliski odnosi sa Rimom zadavali su muke potonjim hagiografima. Dok hilandarski monah Domentijan u svom zitiju svetog Save pominje papinsko krunisanje Stefana, u prosirenoj verziji Savinog zitija koju je preradio monah Teodosije na prelazu iz 13. u 14. vek, ignorise se papina uloga i navodi se da je Stefana krunisao sveti Sava. Ovo je izazivalo znatne rasprave u nauci. I neke srpske istoricare je mucilo papinsko krunisanje, pa su proizveli teoriju o drugom Stefanovom krunisanju od strane Save, nakon sticanja autokefalnosti crkve. Ovo glediste je danas uveliko napusteno u svetskoj nauci, gde je siroko prihvaceno da je Stefan imao samo jedno krunisanje, od strane papinog legata.