Početkom ovog veka otkriven je visoko u Andima, na teritoriji današnjeg Perua, veliki grad-tvrdjava Maču Pikču. Njega su podigle Inke u petnaestom veku, ali je mnogo pre izgradnje utvrdjenja tu postojalo naselje.

U doba svog najjaceg razvoja država Inka prostirala se u predelima Perua, Ekvadora, Bolivije i Čilea. Ona je postojala u vremenu od desetog veka do 1533. godine kada se američki starosedelački narod Inka povukao u vrleti i šume pod naletom španskih osvajača. Smatra se da je grad Macu Pikcu, sto znaci "stari vrh", postojbina Inka. U stvari, Inke su bile jedna porodica, po kojoj je posle nazvan čitav narod kojim su oni vladali kao "sinovi sunca". Maču Pikču izgradjen je na tesko pristupacnom vrhu, na visini od oko 2 700 m nadmorske visine, sa kućama na ivici ponora i terasama sa zemljom za sadjenje useva. Opasali su ga "kiklopskim zidinama" i u svom "orlovskom gnezdu" grad je imao desetak hiljada stanovnika, hramove i opservaroriju. Do grada opkoljenog sa tri strane dubokom dolinom reke Urubambe ("reka Sunca") vodila su 3 200 stepenika. Kasnije su Inke sišle sa tog vrha i osnovale grad Kuzko, koji je bio prestonica njihovog velikog carstva.