Vajarstvo klasičnog perioda
Najveći deo vajarskih ostvarenja čine statue muškaraca, jer u Grčkoj je preovladavao
ideal atletske lepote, prerogativ muškarca. Da bi potomstvu ostavili uspomenu,
olimpijski pobednici sticali su pravo da u gradu postave statuu sa sopstvenim
imenom.
Vajari su, stoga, userdsredili svoja istraživanja na muško atletski razvijeno
telo. Tokom prvih decenija V veka p.n.e. razvila se uz blizini Atine škola
zasnovana na obradi bronze. Ova tehnika, kod koje se koristi voštani model,
pružila je vajarima mogućnost da u mekom materijalu voska izvedu i najsitnije
detalje.
Iz ove škole izašla su izuzetna ostvarenja kojima su vajari, sad bez borbe
sa tvrdoćom mermernog bloka, prikazali pokret i životni polet ljudske figure.
Mogućnost pokreta
U Posejdonu koji baca trozubac nepoznati umetnik je uhvatio snažne
mišice muškarca koji baca lako koplje u trenutku skladnog pokreta čitavog
tela. Miron se prihvatio izazova da u čuvenoj statui Bacač diska (prva polovina
V veka p.n.e.), koja nam je poznata isključiuvo posredstvom rimskih kopija
izrađenih u mermeru, prikaže pokret bacača diska.
 |
 |
 |
 |
 |
 |