KANTATA
Oblik kantate (cantare=pjevati) nastaje u XVII vijeku, a potom se njen razvoj može pratiti sve do danas. Kantata može biti svjetovne ili duhovne sadržine, a pisana je za hor ili soliste uz instrumentalnu pratnju. Od oratorijuma se razlikuje skromnijim dimenzijama, pretežno lirskim (a ne epsko-dramskim) karakterom. Solista u kantati obično ne tumači dramski lik, već nastupa samo da bi bio muzički kontrast ansamblu ili horu. U baroku postoji i solo-kantata, pisana za glas uz instrumentalnu pratnju.
Kantatu naročito njeguje njemački kompozitor (Šic, Bukstehude, Teleman), a vrhunac dostiže u Bahovom opusu.
|
|
|
|
|
|