KONČERTO GROSO
Tipičan barokni oblik je i končerto groso (concerto grosso), koji je pisan za malu grupu solističkih instrumenata (končertino - od dva do četiri) i orkestar (koji se, kao i cijelo djelo, nazivao končerto groso). Oblik se zasniva na dijalogu, svojevrsnom "nadmetanju" končertina i orkestra (tutti). Po obliku može biti sličan crkvenoj sonati (4 stava) ili baroknoj sviti (5-6 stavova). Rijeđe se javlja končerto groso sa tri stava (većina Bahovih Brandenburških koncerta). U izgrađivanju oblika najznačajniju ulogu odigrala su djela Korelija, Torelija i Vivaldija. Koreli je radio u Rimu, ali su njegova djela, baš kao i njegovo izvođačko umijeće, bili poznati i poštovani u cijeloj Evropi. Njegovih dvanaest končerta grosa op. 6 izvedeno je još 1682., ali su štampana tek 1714. godine. Prvih osam pripada tipu crkvenog koncerta (sa 3-5 stavova), a posljednja četiri kamernim koncertima. Končerto čine dve violine, i violončelo, a orkestar obuhvata violine, viole i instrumente koji izvode kontinuo.
|
|
|
|
|
|