|
|
Grad na sjeveru
Francuske u blizini Pariza. Znacajan je kao mjesto palate i vrtova Luja XIV.
Grad ima i nesto industrije. Sredise palate je mali zamak (1624-1626), izgradjen
za Luja XIII i koji je kasnije prosiren.
Glavne konstrukcije pocinju 1661. Luj XIV, i razliciti odsjeci
njegove vlade su ga okupirali 1682. Tokom 1680 veliko sjeverno i juzno krilo su
dodani. Sveobuhvatna duzina zapadnih fasada je oko 580 metara. Prednji dio
palate gleda na dugacko dvoriste sa statuama poznatih Francuza. Brojne galerije,
saloni i kraljevski apartmani svi raskosno ukraseni zauzimaju unutrasnjost
palate. Jedna od najpoznatijih galerija je THE HALL OF MIRRORS (galerija
ogledala), ciji su zidovi preplavljeni prekrasnim ogledalima.
Glavni arhitekta dvorca je bio LOUISE LE VAN I njegov pomocnik JULES
HARDOUIN-MANSART. Vrtovi su razvijeni u sirokim avenijama popunjenim drvecem,
zbunjem I skulpturama. Ima brojnih sumaraka I milja dugackih GRAND KANAL.
Posebno vrijedna paznje je oranzerija, a pored nje isticu se i velicanstvene
fontane, snabdjevane vodom, iz sistema dugackih skoro 160 km. Sjeverni dio basta
su GRAND I PETIT TRIANON ili kraljevske vile. THE PETIT TRIANON je bila omiljeno
utociste MARIE ANTOINETTE, kraljice Francuske i zene kralja Luja XVI.
Palata koja je prerasla u nacionalni muzej 1837, je
bila sjediste mnogih istorijskih dogadjaja. 1789 na teniskom terenu, general francuske je
dao poznatu zakletvu koja je najavila pocetak francuske revolucije. Za vrijeme
francusko-pruskoga rata (1870-1871) njemacki generalstab je bio smjesten u gradu
Versaju, I WILLIAM I je bio imenovan imperatorom njemacke na ceremoniji odrzanoj
u palati 18. januara 1871.
Zatim za vrijeme trece republike to je bilo sjediste francuske
skupstine do 1879. Nakon prvog svjetskog rata versajski medjunarodni ugovor je
potpisan (1919) u dvorani ogledala. Projekti restauracije dvorca su zapoceti
poslije drugog svjetskoga rata,a neki dijelovi I Grand Trianon vila su
obnovljeni prilikom pripreme za sastanak ministara zapadnih zemalja (koji je
odrzan u Versaju 1982).
 |
 |
 |
 |
 |
 |