Violina

U kom trenutku je violina napustila porodicu “viole de braco”, to je teško reći. Terminologija je dugo bila sumnjiva, a naziv „viola” se dugo koristio i zasopran, kao i za alt. UItaliji su pronađeni izrazi poput „viola con tre corde senza tasti” ili „viola da braccio senza tasti”; uNemačkoj „Geige”, uFrancuskoj „vyolon“ i „violin“. Sam naziv „Violino“ se pojavljuje u Italiji 1538, a uEngleskoj tek 1572. kao „violin“. Imena najstarijih proizvođača violina su najvećim delom nepoznata. Interesantno je da su mnogi muzičari, manje-više, pravili sami za sebe svoje žičane instrumente. Violina je dostigla svoj definitivni oblik između 1520. i 1550. godine, u severnoj Italiji, u centru sa Milanom. Prvi stvaralac violina iz te regije bio je Đovani Đakomo Dala Korna (1484-1580), a zatim Zaneto di Mišela da Montekjaro (1488-1562), i obojica su pored violina pravili i lutnje, lire i ostale slične instrumente. Od instrumenata tog vremena ostalo je nekoliko violina čuvenog stvaraoca Andrea Amatija (rođen između 1500 i 1505, a preminuo 1570 u Kremoni). Najviše je stvarao između 1542. i 1546. godine, a tadašnje violine su imale po tri žice i još uvek su sadržale po nekoliko delova primitivne forme. Ali već od 1550. godine postoji nekoliko svedočanstava o postojanju violine sa četiri žice. Nekoliko Amatijevih violina je ostalo do današnjeg dana, stvorenih 1555. godine. Karls IX, kralj Francuske je 1560. godine tražio od Amatija da mu napravi 38 gudačkih instrumenata, od njih je bilo, 24 violine, 6viole, 8 violončela. Dva Amatijeva gudačka instrumenta su i danas sačuvana u Oksfordskom muzeju. Osim porodice Amati čuvene po stvaranju dobrih violina su i porodice Antonija Stradivarija, i Đakoma Guarnerija, takođe poreklom iz severne Italije, iz Kremone.

Delovi violine

Za stvaranje violine je potrebno mnogo više od samog tehničkog umeća sa drvetom. Stvaraoci violina su umetnici sa drvetom ali u službi muzike. Violina se sastoji iz dva osnovna dela: gudala i violine.

Gudalo - Dužina violinskog gudala iznosi 73 cm, a težina varira između 55 i 65 gr, a uglavnom je oko 60 gr. Osnovni delovi su:

Violina - Violina se sastoji iz kutije (rezonatora), koja pojačava zvuk žica. Njena gornja daska je od smrekovog drveta, sa izrezanim otvorima u obliku slova f, pa se s toga nazivaju f-otvori. Donja daska- dno, je napravljena od javorovog drveta. Stranice kutije su sastavljene od šest dužica, na čijim sastavima sa godnjom i donjom daskom iz unutrašnje strane stoje crveni čepovi. Na kutiju se nastavlja vrat s gornje strane zaobljen. Izmađu vrata i glave se nalazi pražić (hvatnik), daščica od tvrdog drveta (abonos). U glavu su usađene četiri čivije, a glava se završava pužem. Na kutiji se nalazi mostić (kobilica) što predstavlja tanka drvena pločica, čija je funkcija da prenosi treperenje žica na kutiju, a zaobljenost gornje strane omogućava sviranje na svakoj žici posebno. Na donjem kraju kutije žice su pričvršćene za kordar. Kordar je petljom koja prelazi preko donjeg pražića pričvršćen za dugme.

Kompozitori

Nemoguće je izdvojiti samo nekoliko kompozitora značajnih za stvaranje violinske literature. Izbor nije ni malo jednostavan, ali imate priliku saznati nešto o najvećim među njima.Arkanđelo Koreli,Antonio Vivaldi, Nikolo Paganini. Osim gore navedenih, zaista je neophodno spomenuti i Đuzepea Tartinija,Johana Sebastiana Baha, Feliksa Mendelsona,Volfganga Amadeusa Mocarta, Henrika Vjenjavskog, Pabla de Sarasatea, kao i mnoge druge…

 

 

 

 

Kremona: Violine koje ne posustaju pred jeftinim lažnjacima

Da bi se napravila violina koja će trajati vekovima, potreban je crveni javor, mnogo mukotrpnog rada i onaj magičan dodir koji drvo pretvara u instrument nalik ljudskom glasu. Majstor za izradu violina Antonio Stradivari sledio je pre 300 godina ovo uputstvo i u njegovom rodnom gradu Kremoni, na severu Italije, ono se i dan danas poštuje.
"Kremona je i dalje glavni grad za izradu violina. To možete da osetite ako zavirite u jednu od 120 radionica u kojima se prave ovi instrumenti", kaže Domeniko Auričio, šef konzorcijuma tvoraca violina iz Kremone.
Živopisni srednjovekovni grad na obali reke Po, bio je na vrhuncu slave od 16. do 18. veka zbog izvanrednih violina koje su u njemu pravljene. Andrea Amati, koji je 1566. godine napravio violinu za francuskog kralja, stvorio je tada oblik moderne violine. Njega su nasledile generacije majstora iz Kremone, od kojih su najpoznatiji bili Stradivari i Gvarneri.
Violine napravljene tokom ovog perioda su i dalje na ceni. Maja ove godine Stradivarijeva violina iz 1707. prodata je za 3,54 miliona dolara na aukciji kod Kristija i tako, navodi Rojters, postala najskuplji muzički instrument ikada prodat na aukciji. Od oko 1.100 instrumenata koliko se veruje da je Stradivari napravio, danas je "živo" oko 620. Nadmoć Kremone u tim vremenima bila je nedostižna, ali su moderni tvorci violina morali da se prilagode svetu koji se brzo menjao.
"Tvorci violina moraju da nauče da se suprotstave globalizaciji", smatra Đorđo Skolari, koji više od 30 godina predaje u Školi za izradu violina u Kremoni.
"Kineski majstori takođe prave violine i njihova veština je sve veća", ističe Skolari. On dodaje da su "lažnjaci" ušli i u sektor pravljenja violina i da je šteta naneta imidžu Kremone velika.
Dok se nova violina iz Kremone prodaje za oko 12.000 evra, azijske koštaju svega nekoliko stotina. Jeftine uvozne violine ipak nisu tolika pretnja kao falsifikati.
Velika većina lažnih violina dolazi sa Dalekog istoka. Da bi zaštitili tradiciju, majstori iz Kremone su uveli žig kvaliteta i sofisticiranu bazu podataka koja kupcima omogućava da po svetu pronađu sve violine napravljene u Kremoni. Najbolji majstori mogu godišnje da naprave najviše 15 violina i moraju da sačuvaju strugotine svakog instrumenta kako bi dokazali njegovu autentičnost. Budući majstori iz celog sveta, naročito iz Azije i istočne Evrope, žele da baš u Kremoni steknu Stradivarijevu veštinu.
Kremonska izrada violina pala je u zaborav krajem 19. veka, ali se interesovanje ponovo pojavilo 1970-ih kada je sviranje nekog instrumenta postalo popularno među pripadnicima srednjeg staleža u Italiji. Prodaja violina nije uvek laka jer muzičari više traže stare, polovne instrumente, makar i da ih nisu radili poznati majstori. Ovaj trend doveo je do procvata restauracije. U Americi su takođe izuzetno na ceni nove violine koje su napravljene da izgledaju kao stare, pa majstori moraju da nauče nove tehnike kako bi ispunili zahteve tržišta. Beta

 

<<BACK