Njemačka Konfederacija (1815.-1866.) imala je mirniji politički život od Svetog rimskog carstva, iako je svoje postojanje okončala ratom. Nastanak
ove konfederacije povezuje se uz Bečki kongres na kome su donesene odluke o neuspostavljanju starog carstva na tlu Njemačke, već da svaka država
dobije punu samostalnost. Broj država i državica iz vojnih ili političkih razloga spao na oko trideset. U konfederaciju ulazi Austrija a iz nje je izdvojena
osamostaljena Belgija. Konfederacija je uspostavljena kao veza i spoj njemačkih teritorija.
Nadležnosti konfederacije su bile male.Države su se obavezale na zajedničku odbranu i održavali su izjvestan broj zajedničkih tvrđava. Bilo je predviđeno
i da se u slučaju rata formiraju određene zajedničke vojne jedinice. To se dogodilo samo jednom tokom rata sa Danskom oko Slezviga i Holstajna.
Zajedničko tijelo bila je Dieta, koja se sastajala u Frankfurtu pod nominalnim predsjednistvom austrijskog cara koji je još nosio carsku titulu, izvedenu iz
statusa u staroj Njemačkoj. Zakoni koje je Dieta donosila bili su uglavnom vezani za odbranu. Mješanje u unutrašnje poslove država-članica niti je bilo
ostvarljivo, niti se pokušavalo. Ovu konfederaciju je donekle održavala i carinska unija (Zollverein) koja je nastala 1834. godine na inicijativu Pruske.
Najburniji trenutak ovog odbrambeno-ekononomskog saveza bila je revolucija 1848. godine kada su delegati u Frankfurtu, u nacionalnom zanosu,
planirali preobražaj konfederacije u novo, liberalno-građansko njemačko carstvo. Taj pokret, tokom koga je i nastala današnja njemačka zastava, ugušen
je od strane pruskog kralja koji je imao drugačije planove za ujedinjenje Njemačke.
Upravo ostvarivanje tih planova dovest će do kraja konfederacije. Boreći se za prevlast u njemačkom svjetu Pruska i Austrija će 1866. godine zaratiti,
što će označiti i kraj konfederacije. Poslije pruske pobjede, nastat će Sjevernonjemački savez, pod pruskom dominacijom, koji će poslužiti kao
neposredni uvod za konačno ujedinjenje Njemačke pet godina kasnije.

Pokazalo se da cilj ove konfederacije nije ni bio postizanje nekog čvršćeg jedinstva preko usaglašavanja interesa. Željela se produžiti neka tradicija
zajedničke njemačke države, a da se pri tome ne menja faktičko stanje koje je karakterise nezavisnost ustava. Razlozi su bili istorijski i privredni jer je
nesmetana trgovina između zemalja-članica bila od velikog značaja, posebno za građansku klasu u usponu.
                                                                                                   

                                                                               -natrag na početnu stranicu-                                                       (karta Njemačke konfederacije)