Na kraju XIX veka javljaju se mnogi umetnici koji oznacavaju svoju epohu, ali na razlicite nacine. Sve njih, bez obzira na slicnosti i razlike, zajedno obiljezava jedan termin POSTIMPRESIONIZAM.
Postimpresionizam je pokret u Francuskoj koji predstavlja dalji razvoj impresionizma i reakcije na ogranicenja toga stila. Ova oznaka pristaje uz sve znacajne slikare posle 1880.g. Ustvari ona oznacava grupu umjetnika koji su prosli kroz impresionisticku fazu, ali ih ogranicenja tog stila nisu zadovoljila, te su ga prevazisli u raznim pravcima. Bitno je pomenuti da oni nisu bili "antiimpresionisti", nego bi se pre moglo reci da je postimpresionizam jedan kasniji stepen tog razvoja koji je poceo oko1862.godine slikama kao sto je Manetov Dorucak na travi. Pred kraj XIX vijeka se ustvari pojavljuje izvjesna reakcija kod samih slikara koji vise ne zele da budu pred prirodom samo osjetljivi aparati koji biljeze vizuelne senzacije. Ova reakcija se odrazava u njihovoj teznji da svojim slikama daju neki novi metod u saopstavanju svojih likovnih dozivljaja. Ako bismo se slozili sa shvatanjem da se impresionisti sluze samo okom i osjetljivoscu a ne mislju, ove teznje slikara pred kraj XIX vijeka mogle bi se okarakterisati kao vracanje intelektualizmu.
Sam termin postimpresionizam je skovao britanski kriticar umjetnosti Roger Fry da bi opisao razlicite stilove u slikarstvu koji su se pojavili u Francuskoj u periodu od oko 1880. do oko 1910.godine. Najznacajniji slikari ovog perioda su: Paul Cezanne, Paul Gauguin, Georges Seurat, Vincent van Gogh, Henri de Toulouse-Lautrec i drugi.
Iako su se njihovi individualni stilovi duboko razlikovali, oni su imali i nekoliko zajednickih karakteristika. Termin dekorativno koriste mnogi kriticari da opisu slikarstvo vecine postimpresionista, sa izuzetkom Cezannea. Dekorativni elementi su prisutni u slikarstvu postimpresionista kao posledica uticaja japanskih estampi na slikare sa kraja XIX vijeka.
 |
 |
 |
 |
 |
 |