Pravo ime slavnog helenskog filozofa Platona (427-347. pre Hrista) bilo je Aristokle, ali je on ostao poznat po nadimdu  koji označava čoveka širokih pleća ili širokog čela, a možda i širokog u izlaganju. Rođen je u aristrokratskoj porodici, u atinskoj opštini Kalita, u vreme peleponskih ratova, odnosno godinu dana pre Periklove smrti. Ovaj proslavljeni filozof pesnik i gimnastičar (bio je dvostruki olimpijski pobjednik u rvanju), pod starost je zahvaljivao sudbini što se rodio kao čovek (a ne kao životinja), kao Helen (a ne kao varvarin) i naizad što se rodio u Sokratovo doba. Prema  legendi, sam Sokrat je dan uoči upoznavanja sa Platonom, sanjao mladog labuda, koji mu je doletio na grudi, poletevši s Erotovog žrtvenika. Na njima je boravio sve dok mu nisu narasla krila za let prema nebu.

 Posle legendarne smrti svoga ucitelja Sokrata, razočarani Platon je putovao u Megaru, Egipat i Kirenu. Zatim poslije kraćeg učiteljovanja u Atini, pridružuje se pitagorejcima u  gradu Terentu, na Siciliji. Tamo je upoznao drzavnika i matematicara Arhitu, koji ga je oduševio jer je bio oličenje filozofa državnika. Pokušavajući da i od sirakuskog tiranina Dionisija napravi vladara-filozofa, Platon je tri puta putovao na Sciliju. Jednom svoj prosvetiteljski pokusaj zamalo nije i glavom platio, jer ga je nesudjeni filozof-vladar kao roba poslao u Eginu na prodaju. Otkupio ga je i oslobodio Kirenjnin Anikerid. Od novca koji je prikupio da vrati Anikeridu, a koji je ovaj odbio, Platon je osnovao Akademiju, u istoimenom gaju ili telesnom vežbalištu (gimnasionu). Akademija  nije samo prva filozofska skola, vec je ona  zapravo prva gimnazija i prva univerzitet (grc.poliepisthemia), a to ime su nosile i najaviše vojne, naucne i druge kulturne institucije širom svijeta. Za samoga Platona Akademija je bila sve: i porodica, i kuća, i škola, i bratsvo i država. Krajnji cilj djelatnosti Platonove Akademije da odgaja i obrazuje novu duhovnu aristrokratije koja bi šitom Helade realizovala filozofske države. Platon je zauvek zaspao na svadbi jednog od svojih učenika, na 81. rođendan, 347. godine pre rođenja Isusa Hristosa.  Akademija je delovala skoro deset punih vekova, sve dok je nije dekretom zatvorio rimski car Justinijan(inače, poreklom iz "carskog grada" Niša, kao i Konstantin Veliki, koji je 313. godine legalozovao hrišćanstvo).

  Platon je jedan od najplodnijih  filozofskih pisaca u istoriji. U tzv. sokratskom periodu svog stvaralaštva, mladi Platon piše uglavnom  o Sokratovom životu, delatnosti i smrti- baveći se i moralnim problemima(vrlina,pravednost, prijateljstvo, pobožnost, hrabrost, razboritost i sl.).Piše uglavnom djela u dijaloškoj formi, pri čemu je Sokrat glavna ličnost. U ovom periodu Platon je napisao sledeća djela: Ijon, Odbrana Sokratova, Hipija, a verovatno i I glavu Države. U prelaznom perijodu, Platon je pod uticajem orfičko-pitagorejdke filozofije. Piše djela u kojema Sokrat oštro polemiše protiv sofističkog reativizma: Protagora, Gorgija, Menon, Kratil, itd.U periodu zrelog doba Platon formuliše čuvenu teoriju ideja, teoriju o saznanju  kao anamnesisu( sećanju) , teoriju države i poetičku teoriju mimesisa (podražavanja). Najznačajnija njegova djela iz ovog  perioda su dijalozi Gozba (O ljubavi), Fedar ( O ljepoti), Fedon (O duši) i Država (O pravičnosti). Pozni period Platonovog stvaralaštva karakteriše dijalektičko umovanje i pitagoreska kosmologija. Iz tog perioda su dela Parmenid (O idejama ), Sofist (O znanju),Fileb, Timaj, Teetet, Državnik i Zakoni.

  Prema Hegelu, Platonova djela su "jedan od najlepših poklona koje nam je sudbina sačuvala iz starog doba". Goblot ide još dalje i tvrgi da Platon nije jedan od metafizičara, nego jedan jedini metafizičar. Karl Jaspers ide najdalje, jer tvrdi da su sva filozofska dijela zapravo ispisana na marginama Platonovih dijela. I doista, ni kod jednog filozofa u dosadašnjoj istoriji nemamo doživljaj tako intezivnog traganja za istinom, kao što ga imamo pri čitanju Platonovih dijaloga, koji su genijalni i neponovljiv spoj filozofije i umjetnosti.