Stvaranje paketa

Postoji veliki broj proizvođača mrežnog hardvera i komunikacionog mrežnog softvera. Iako tu ima razlika, neki standardi po kojima mreže funkcionišu su usaglašeni.  Međunarodna organizacija za standardizaciju (ISO) je napravila osnovni standard za komunikaciju između računara (OSI). Taj se standard sastoji od sedam nivoa složenih postupaka koji idu od fizičkog do aplikativnog nivoa. Proces stvaranja paketa započinje na aplikativnom nivou modela u kom se generišu podaci, a informacija koja će se slati preko mreže se spušta kroz sedam nivoa:

1.   nivo aplikacije

2.      nivo prezentacije

3.      nivo sesije

4.      transportni nivo

5.      mrežni nivo

6.      nivo veze podataka

7.      fizički nivo

Nivo aplikacije

Nivo aplikacije predstavlja ustvari software kojim radimo u radnoj stanici, te omogućava pristup aplikacija mrežnim servisima. Da bi se ovaj nivo koristio program mora posjedovati komunikacione komponente koje zahtijevaju mrežne resurse.

Tipovi programa koji koriste aplikacioni nivo su:

·         elektronska pošta

·         elektronska razmjena podataka

·         konferencijske aplikacije

·         World Wide Web

Nivo prezentacije

Taj nivo je odgovoran za sve vrste prenošenja podataka. Iz formata koji šalje aplikacijski nivo prevodi podatke u prepoznatljivi format i obratno. Odgovoran je takođe za konverziju protokola, šifriranje podataka, njihovu kompresiju i slično.  

Nivo sesije

Ovaj nivo omogućava komunikaciju između aplikacija koje se izvršavaju između računara u mreži, što se naziva sesija, te obezbjeđuje da prenos poruka bude siguran i bezbjedan. On vrši sigurnosne funkcije da bi potvrdio da li je računarima dozvoljeno da uspostave vezu, te sinhronizuje dva posla postavljanjem kontrolnih podataka u protok podataka, da bi se u slučaju pada mreže, a nakon ponovnog uspostavljanja, rad mogao nastaviti a ne ponavljati.  

Nivo transporta

Nivo transporta dijeli i spaja podatke. Omogućava krajnju komunikaciju između računara koji vrše razmjenu podataka. Kada se podaci šalju, podijele se na manje segmente koji se numerišu i šalju na odredište. Kada ih odredišni računar primi, šalje povratnu informaciju o uspješnoj razmjeni. Ukoliko neki od segmenata ne stigne do odredišta, šalje se informacija tj. zahtjev za ponovnim slanjem.  

Mrežni nivo

Mrežni nivo određuje najbolji način za prenos podataka od jednog ka drugom računaru. Upravlja sa adresiranjem poruke i translacijom logičkih (IP) adresa u fizičke kao što je MAC adresa.

Ovaj sloj istovremeno određuje putanju podataka između računara. Ukoliko paket koji treba da stigne na neko odredište po veličini ne odgovara topologiji u kojoj se transfer odvija mrežni nivo dijeli podatke na pakete koji se na odredištu ponovo spajaju u cjelinu.  

Nivo veze podataka

Nivo veze podataka šalje pakete podataka od mrežnog nivoa ka fizičkom nivou, ali i obratno, kada prima bitove od fizičkog nivoa radi prevođenja u pakete. Ovaj nivo je podjeljen na dva podnivoa - kontrolu logičke veze i kontrolu pristupa mediju. LLC podnivo obezbjeđuje kontrolu greške i komunicira primarno sa mrežnim slojem da bi obezbijedio određene tipove mrežne komunikacije. MAC podnivo pruža sam pristup LAN medijumu.  

Fizički nivo

Fizički nivo definiše nivo struje, fizičke signale koji egzistiraju u transportu podataka između mrežnog adaptera (NIC) i mrežnog medijuma. Definiše i način priključenja kabla na karticu, broj pinova na konektoru, te njihovu funkciju. Takođe je odgovoran za transmisiju bitova između dva računara, da bit 1 stigne na odredište kao bit 1, a ne kao bit 0, te kako će se bit transformisati u električni ili optički impuls.