Biografija

     Jovan Dučić (1874-1943) je učio trgovačku školu u Mostaru, a zatim učiteljsku u Sarajevu i Somboru. Radio je kao učitelj u Bijeljini i u Mostaru. Preokret u njegovim životu nastaje 1889. kada napušta Mostar i odlazi na studije u Ženevu. Po završetku studija (1906) došao je u Srbiju i stupio u Ministarstvo inostranih dela, a 1910. ušao u diplomatiju. Do Prvog svjetskog rata i između dva rata vršio je razne funkcije (ataše, sekretar poslanstva, konzul, otpravnik poslova, ambasador) po raznim evropskim prijestonicama. Nakon izbijanja Drugog svjetskog rata i pada Jugoslavije prešao je u Ameriku, gde je 1943. i umro.

     U svoje vreme Dučićje važio za nenadmašan uzor pjesnika. Ali ta slava počela je da blijedi još za njegova života, da bi posle smrti pala na najnižu tačku. Kasnije se za njega obnavlja interesovanje, njegove pjesme ponovo osvajaju značajno mesto u antologijama, njegova poezija se podvrgava kritičkom preispitivanju, koje, iako ponekad dovodi u pitanje neke njegove ranije priznate vrijednosti, zauzvrat otkriva nove i nepoznate. Danas on umnogome izgleda drugačiji nego što su ga vidjeli njegovi savremenici.

     Dučićeva poetika je poetika velikih tema. Po njegovom mišljenju liričar može "postati velikim pjesnikom samo onda kada bude kazao velike istine o trima najvećim i najfatalnijim motivima života i umjetnotsti: o Bogu, o Ljubavi, o Smrti ". Ta programska opredeljenost obilježila je cijelo njegovo djelo. Kod Dučića se stalno osjeća napor da bude na visini zadatka koji je sebi postavio, da o velikim stvarima pjeva na način velikog pjesnika. Otuda izvijesna prenapregnutost njegova izraza, što se ispoljava kako u pretencioznom isticanju velikih, sudbinskih tema u naslove pesama i ciklusa tako i u hipertrofiranoj simbolici, u pjesnikovom nastojanju da u svakom, čak i najzabačenijem detalju vidi nešto izuzetno, sudbinbsko, strašno.