Bio je jedan od najaktivnijih i najpoznatijih ucesnika pokreta ruske avangarde, koja je zelela promijeniti ne samo ruski estetski kontekst, vec i onaj izvanestetski, pa prema tome i drustvo. 
 

Majakovski se bitno razlikuje od prethodnika simbolista i uvodi u rusko pjesnistvo futurizam ciji ce biti najvazniji predstavnik. U lirskim spjevovima ,,Oblak u pantalonama'', ,, Flauta-kicma''  i ,,Covjek'' , Majakovski u obliku monologa oslikava svoje zahtjeve. Dozivjevsi Oktobarsku revoluciju kao najplodonosniji izraz teznji za oslobadjanjem covjeka od drustvenih stega, postaje svjesnim promicateljem njezinih ideja, smjelim i strastvenim agitatorom. Takvi su spevovi Lijevi marš i 150.000.000 te scensko djelo o biblijskim motivima Misterija buffo pisano u zanru masovnog spektakla. 

Pisao je i dramolete za Studio, pozorisne satire, no kao najbolji satiricar pokazuje se u ,,Stjenici'' (u kojoj ismijava radnika-malogradjanina) i ,,Hladnom tusu'', gdje se narugao sovjetskoj birokratiji. Smatrao je svaki knjizevni oblik jednako vrijednim, pa i plakate za sovjetska poduzeca i novinske pjesme - feljtone o dolasku nove civilizacije. Medjutim, svojom osobnom zrtvom, medju prvima je upozorio na neostvarljivost ideje o civilizaciji po Staljinovu modelu. 

Drasticno je prekinuo svoj zivot u tom okruzenju, pocinivsi samoubistvo 14. aprila 1930., naznacivsi time i nagli kraj ruske avangarde.

POVRATAK NA INDEX