NIRVANA

Nocas su me pohodili mrtvi,
nova groblja i vekovi stari;
prilazili k meni kao zrtvi,
kao boji prolaznosti stvari.

Nocas su me pohodila mora,
sva usahla bez vala i pene,
mrtav vetar duvao je s gora,
trudio se svemir da pokrene.

Nocas me je pohodila sreca
mrtvih dusa, i san mrtve ruze,
nocas bila sva mrtva proleca:
i mirisi mrtvi svuda kruze.

Nocas ljubav dolazila k meni,
mrtva ljubav iz sviju vremena,
zaljubljeni, smrcu zagrljeni,
pod poljupcem mrtvih uspomena.

I sve sto je postojalo ikad,
svoju senku sve sto imadjase,
sve sto vise javiti se nikad,
nikad nece - k meni dodjase.

Tu su bili umrli oblaci,
mrtvo vreme s istorijom dana,
tu su bili poginuli zraci;
svu selenu pritisnu nirvana.

I nirvana imala je tada
pogled koji nema ljudsko oko:
bez oblika, bez srece, bez jada,
pogled mrtav i prazan duboko.

I taj pogled, k'o kam da je neki,
padao je na mene i snove,
na buducnost, na prostor daleki,
na ideje, i sve misli nove.

Nocas su me pohodili mrtvi,
nova groblja i vekovi stari;
prilazili k meni kao zrtvi,
kao boji prolaznosti stvari.