FOVIZAM (franc. fauvisme), nacin slikanja grupe francuskih umjetnika na pocetku XX v., blizak ekspresionizmu. Izraz, fauves (divlje zvijeri) prvobitno je ironican naziv za grupu francuskih slikara koja je od 1905.g. zajednicki nastupala u pariskom Salonu nezavisnih. Pripadali su joj Henri Matisse, Maurice de Vlaminck, A. Derain, Georges Rouault, R. Dufy, A. Marquet, O. Friesz i K.van Dongen. Kao sto su i nazivi impresionizam i kubizam nastali iz improvizovanih dosjetaka, koje su se ustalile kao likovno-estetske klasifikacije, tako je i od rijeci fauves nastao fauvisme kao termin za odredenu pojavu u slikarstvu. Fauvizam nije likovna ideologija u programskom smislu, a ni nastojanje da se problem likovnog izraza rijesii jedinstvenom metodom. Posavsi dalje od postim­presionizma i od napora Cezannea i Van Gogha, fovisti prekidaju s likovnim konvencijama, odricu se slikanjai u smislu deskripcije vidjene stvarnosti, ne teoretisu vec u punoj euforiji zive s paletom, svaki pojedinac na svoj individualan nacin. Oni ne prepricavaju oblik vec ga sugerisu i sazimaju u siroke plohe boja (Marquetove luke i kejovi); titraj kista i graficke igle prevode u rafiniranu arabesku (Matisse, Dufy), otvaraju asocijacije na srednjovjekovnu formu (Derain), zahvacaju emotivno i tragicno i groteskno (Rouault). U njihovom artizmu glavni je faktor boja, cista i jarka, istisnuta direktno iz tube (″Boje su postajale dinamitne patrone″, A.Derain). U ime boje negira se modelacija, lokalni ton i iluzija prostornosti u smislu opticke perspektive,i tako se cesto postizu efekti bliski dekorativnoj plosnosti mozaika i vitraza. Fovizam je, uz kubizam, jedna od ­glavnih pojava u pariskom slikarstvu prve decenije XX v., znacajna etapa u uznemirenim trazenjima evropskog slikarstva da progovori novim likovnim jezikom.