Za sve religije karakteristične su zajednice vjernika, ali je njihovo organizovanje veoma različito. Jedan način klasifikovanja vjerskih organizacija predložili su Maks Veber i njegov kolega, istoričar Ernst Trelč (1981). Njih dvojica razlikuju crkve i sekte. Crkva je velika i dobro uredjena religijska cjelina(katolička ili Anglikanska crkva,npr.). Sekta je manje i neorganizovanjie grupisanje posvećenih vjernika do koga obično dolazi kao rezultat protivljenja nekoj postojećoj Crkvi(kalvinisti i metodisti,npr.). Crkve su najčešće formalne i birokratizovane strukture, sa hijerarhijom vjerskih zvaničnika i to čini konzervativnu stranu religije, koja je, na taj način, integrisana u postojeći institucionalizovani poredak.

  Sekte su grupe sa relativno malim brojem članova, a cilj im je obično otkrivanje "pravog puta", takodje teže da se izdvoje iz šireg društva i da formiraju sopstvene zajednice. Njihovi pripadnici smatraju organizovane crkve podmitljivim i obično nemaju svoje zvaničnike, već se svi  članovi osjećaju ravnopravnim.

Kult

 Kultovi su slični sektama ali su im ciljevi drugačiji a organizacija manje čvrsta; čine ih pojedinci koji odbacuju ono što smatraju vrijednostima šireg društva. Kultovi su usredsredjuju na one pojedince koji dijele isto mišljenje. Ovakvi ne pristupaju kultu na neki formalan način, već se jednostavno ponašaju na odredjen način i pridržavaju se odredjene teorije. Obično im se dozvoljava i da pripadaju drugim vjeroispovjestima. Kao i sekte, kultovi se često formiraju oko nekog inspirativnog vodje. Na Zapadu postoje kultovi koji okupljaju sljedbenike spriritualizma, astrologije ili transcendentalne meditacije.