Pripremene radnje, mjesto i vrijeme izvršenja mogu pokazati na promišljenost ili nepromišljenost izvršenja krivičnog djela . Način izvršenja može da ukaže na stupanj inteligencije, na vještinu ili nespretnost u rukovanju sredstvima koja su bila upotrebljena za izvršenje krivičnog djela. Pored toga, otklanjanje tragova takođe može upućivati na stupanj inteligencije, na vještinu a donekele i na odnos počinitelja prema kazni. Ustaljeno je mišljenje da svi počinitelji nastoje ukloniti tragove krivičnog djela na takav način da ne budu otkriveni i kažnjeni, iako postoje i slučajevi kad počinitelji sami dolaze da se prijave za teška krivična djela. Postoje i oni koji pokazuju izvjesne skolonosti da budu za svoja djela kažnjeni i da sami nečim tome doprinesu. Način uklanjanja tragova može u nekoj mjeri da upozori na određena svojstva ličnosti već od samog početka otkrivanja krivičnog djela.  Ako uzmemo u obzir da svaki događaj pojedinačno formira ličnost, onda i samo krivično djelo donekle formira ličnost. Barem na početku, krivična djela imaju jak uticaj na formiranje ličnosti. Sudac takođe svoju presudu bazira baš na načinu izvršenja krivičnog djela, na osnovu čega ocjenjuje koliku opasnost počinitelj predstavlja za društvo.

Osobama koje su prvo kažnjivo djelo počinile po takozvanom motivacionom mehanizmu, nepremostivu zapreku predstavlja prvi zatvor ili dodatni pritisci u prvom zatvoru, odnosno društvena obilježenost nakon povratka na slobodu. Kod većine se konstatuje da su bili nezreli, a doživjeli su već prije negativna emocionalna iskustva zbog čega je njihova osjetljivost za frustracije bila pojačana. U zatvoru se takav delikvent uz rastuću napetost djelomično ili potpuno dezintegrira. Ujedno živi u okolini koja pruža momentane mogućnosti za reintegraciju. Susreće iskusne delkvente od kojih su mnogi u povratu. Njihov uzor  i neposredno nagovaranje ublažuju napetost i usmjeravaju reinteraciju u razumnom pravcu. Zato se delikvent, kojeg je njegova okolina nakon povratka iz zatvora odbacila, nužno veže uz negativnu okolinu. U takvoj će se okolini prije ili kasnije posvjedočiti da su kažnjiva djela korisna i da je moguće i ponovni odlazak u zatvor uspješno podnjeti ako mu se čovjek zna na odgovarajući način prilagoditi.

Tretman počinitelja krivičnog djela, u najširem smislu te riječi, odnosi se na sve utjecaje koje vrši društvo kako bi se ubuduće spriječilo vršenje novih krivičnih djela kod pojedinca. Tako shvaćen tretman obuhvata čitav krivičnopravni postupak od momenta kad se saznalo za počinjeno krivično djelo i za počinitelja. Pa do momenta kad društvo drzi da može napustiti brigu za počinitelja zbog toga što on za društvo više nije opasna ličnost.

Šematska podjela tretmana:

                                          Psihički neporemećene ličnosti

s lišenjem slobode:

- krivični postupak;

 - kazna lišenja slobode: 1. na određeno vrijem težište na postpenalnoj pomoći;

                                            2. na neodređeno vrijeme (SAD)*;

                                            3. detencija nakon izvršene kazne na neodređeno vrijeme*;

* težište na kaznama lišenja slobode;

 bez lišenja slobode:

-krivični postupak;

-uslovna osuda bez nadzora;

-uslovna osuda sa nadzorom (kontinetalna Evropa);

-probation ( anglo-američki sistem);

                                           Pshički poremećene ličnosti

hospitalno liječenje:

-krivični postupak;

-hospitalno liječenje (na neodređeno vrijeme);

-posthospitalna pomo;

ambulantno liječenje:

-krivični postupak;

-ambulantno liječenje + spocijalna pomoć;