O DREVNOM OHRIDU 

PROSLOST OHRIDA

OHRIDSKO JEZERO

STARI GRAD

SVETI NAUM

OPSTI PODACI  

Okruženo sa svih strana visokim planinama, Ohridsko jezero očarava svojom izvanrednom prirodnom lijepotom. Dok su vrhovi Galičice pokriveni prvim snijegom, dole u ravnici, na obali jezera, još ima ruža i jesenjeg cvijeća. Nezaboravan utisak ovo jezero ostavlja i zbog boje vode, koja se od izlaska do zalaska sunca stalno mjenja.

Jezero zahvata površinu od oko 350km² . nalazi se na nadmorskoj visini od 695 metara. Njegova obala je dugačka 96km( 60km na teritoriji SR Makedonije i 36km na teritoriji Albanije). Dužina jezera iznosi 30km, a širina do 15km. Najveća dubina, 294 metara, izmjerena je na oko 5 km od obale između ribarskih sela Peštani i Trpejca, što ujedno predstavlja i jednu od najvećih jezerskih dubina u Evropi. Pri lijepom i sunčanom danu prozirnost jezerske vode doseže do dubine od 22 m.

     Ohridsko jezero dobija vodu iz brojnih podvodnih izvora i izvora kod manastira

Sv. Nauma i kod Studeništa u Ohridu. To su uglavnom podzemna oticanja Prespanskog jezera, koje se nalazi na većoj nadmorskoj visini. U jezero se uliva i više rijeka i potoka iz Ohridske kotline. Kod Struge iz Ohridskog jezera ističe rijeka Crni Drim, koja se, spojena sa rijekom Beli Drim, kao Drim uliva u Jadransko more kod Leša u NR Albaniji.

     U Ohridskom jezeru živi 17 vrsta riba. Među njima najpoznatije su pastrmke, letnica i belvica, koje nastanjuju isključivo vode ovog jezera. Pored jegulje, klena, šarana i mrene u ovom jezeru živi mala riba plašica, od čije se krljušti pravi čuveni ohridski biser.

    Proučavanja Ohridskog jezera počela su još u XIX vijeku. Najveća zasluga za naučno istraživanje jezera pripada istaknutom jugoslovenskom biologu, profesoru Beogradskog univerziteta, akademiku dr. Siniši Stankoviću (1892-1974), koji je započeo proučavanja još 1922. godine

    Prva istraživanja potvrdila su da u Ohridskom jezeru postoji i više životinjskih oblika, endemičnih i potpuno nepoznatih. Dokazano je da je u tom pogledu ovo jezero jedinstven prirodni rezervat u Evropi, da u njemu postoji živi svijet koji je u drugim regionima naše planete odumro, i o kome se zna isključivo preko fosila. Prema procjenama nekih biologa Ohridsko jezero je nastalo prije 4 miliona godina.

   Za sistematsko proučavanje Ohridskog jezera koje pripada najstarijim jezerima u svijetu, kakva su bajkalsko u Sibiru ili Tanganjika u Africi, bilo je potrebno organizovati naučni centar u samom Ohridu. Zahvaljujući zalaganju profesora dr. Siniše Stankovića, u toku 1935. godine osnovan je Hidrobiološki zavod, koji se razvio u kompletnu naučnu instituciju tek poslije drugog svijetskog rata. Tada su naučni tim sačinjavali većinom mladi, danas renomirani makedonski biolozi. O Ohridskom jezeru napisano je više stotina naučnih radova na više jezika. I danas još uvijek ne prestaje ogromno interesovanje jugoslovenskih i stranih biologa za proučavanje flore i faune ovog jezera.

   Jedan od glavnih ciljeva istraživanja Ohridskog jezera je naučno objasniti zašto su se baš ovdje, kao u nekom đdžinovskom skloništu, sačuvale tako brojne vrste životinjskog i biljnog svijeta, koje ne postoje u drugim jezerima.